Sevmelerimiz bile karşılıklı olmaya başlamış.
Belki de sevmenin ne demek olduğunu tamamıyla unutmuşuz.
Sevene sevgi göstermek kolaydır, sevgi karşılığını bulduğun için sevmek olursa eğer sevgiliden gelen ilk darbede sevgi diye bir şey kalmaz.
Oysaki insan gerçek sevgiye karşılık beklemeden severse ulaşır.
Sevmek için neden yoktur, nedensiz de sevilir.
Bir şeyi sevmek için yaradanı hatırlatmasından daha güzel bir neden olabilir mi?
Bir kuşu,bir ağacı, bir yağmur tanesini bizi sevdiği için mi severiz, yoksa bize Allah’ı hatırlattığı için midir onlara olan sevgimiz ?
Ne karşılık beklemeden sevebiliyoruz ne de canımızı yaktığı zaman ‘’Ondan gelene razıyım,yeter ki onun canı yanmasın.’’ Diyebiliyoruz. Canı yanmasın diyebilmek orada dursun canımızı yakanın canını yakmaya and içiyoruz neredeyse.
Tabiattan ders almak lazım karşılıksız sevmeyi öğrenebilmek için; ‘’ESİRGEMEZ KOKUSUNU, DALINI KIRANDAN DA ERİK AĞACI.’’