Bazılarımız sevmek için gelir
Bazılarımız öldürmek için
Birileri sevmek için zamanını bekler
Birileri sevdiğiyle zaman öldürür
Ve yüreği derin olan insan ,biri olmazsa bile sevmeyi sever ,aşka aşıktır.
Sevmek için zaman beklemez
Hep sever
Hayattayken alamadığı sevgiyi ona vermek için
Aralık kapıdan nüfuz eden rüzgar gibi yavaş yavaş tüm yüreğini sevgiyle doldurmak için
Bekler onu
Ve evet onu çok sevecektir
Tek kalpte iki yürek.
Uzun zamandır, hiçbir kitap hakkında inceleme yazmamıştım. Gerçi bu hesabı sadece kendim için yaratmıştım en başında. Şimdi de bu incelemeyi gelecekte bunu yeniden okuyacak kendim için yazıyorum. Burası benim haritam, kendimi kaybettiğimde dolaşıp, kendimi kendime gösterdiğim bir yer. Bu zamana kadar başucu kitabım olacak bir kitap bulmamıştım.
Dostoyevski, sevmeyi şöyle tanımlamış: “Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil; o kişi de bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır.”
Birden düşümde koltuğa oturmuş durumda tabancayı elime aldığımı ve kalbime, başıma değil kalbime dayadığımı gördüm; oysa önceden kesinlikle tam şakağıma ateş etmeyi düşünmüştüm. Göğsüme tabancayı dayadıktan sonra bir iki saniye bekledim; mum, masa karşımdaki duvar birden hareket etmeye, dalgalanmaya başladı Hemen tetiğe dokundum.
Bazen düşünüzde
Dostoyevski, sevmeyi şöyle tanımlamış: "Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır."
Sevmeyi yalnızca sevmek sanan ey kendine ceza kalp. Neden iyi zamanları hatırlar insan? İnanmak ister yeniden boyun eğdirdiğine? Aşk ötekinde hayata dönmüşken.
Özdemir Asaf'in dedigi gibi...
"Ne zaman imkansızı seversen, işte o zaman gerçek seversin."
Sevginin belki de gerçek anlamı imkansızlıktır.
Bu anlamı bile bile yola çıkmalı insan.Çünkü birine kavuşmak umuduyla yalnızca sevilmez. Ona dair bütün
imkansızlığı da beraberinde göze alıp öyle sevebilmeli
insan.Hem sevginin yarasi olmuş olmasaydı, manası hiç bu kadar derin olur muydu?Leyla'lar, Asli'lar, Kerem'ler, Menun'lar ve daha örnek sayabileceğim onlarca insan olmuş olmasa, aşkın bu denli büyük ve uğrunda bir çok şeyi göze alabilecek kadar cesur olduğunu belki de hiç bir zaman idrak edemeyecektik.Zira sevgi, cesur olmayı gerektirir. Dahası çaba...Ama bazen de ne kadar çabalarsan çabala olmuyor. Sonra mı?İmkansızlığı sevmeyi öğreniyorsun.Kalbinde derin bir yara ile yaşamayı...