Hayatın gerçeklerini yazarsan, sayfalarda bıraktığın izleri yalnızca sen okuyabilirdin.
Ekmek yiyemezdin belki.
Ama vicdanın, bembeyaz bir sayfa kalarak mezarında yatağın olurdu.
Ben senin hissizleştiğin yerden fışkıran oluğum,
Sense umutsuzluk durağına ramak kala suyum,
Saklamak istesem bir tek gülüşüne sığar ruhum,
Düşersen karamsarlık çukuruna ruhuma tutun.
Ağlayın çocuklar, dünya kötü bir yer.
Sevmek, sevilmek devirleri bitti.
Halinize acıyın.