O kadar çok kendimle meşgulüm, yüreğimde öyle fırtınalar esiyor ki diğer insanları kendi hallerine bırakmayı yeğliyorum, keşke beni de kendi halime bıraksalar.
Ilk izlenim çok önemli, insanoğlu en inanılmaz şeylere inanmaya programlanmış ve bunlar hafızalarına bir kez kazındığında onları kazımak ya da silmek isteyenin vay haline !
Iyi günlerin çok az ve kötü günlerin fazla olduğundan yakınıp dururuz. Oysa Tanrı'nın bize her gün için bahşettiği güzel olanı görebilecek kadar açık bir yüreğimiz olsaydı, kötü olanlara dayanabilecek gücü bulabilirdik.
Acılar - neden böyle olduklarını Tanrı bilir ! İnatla hayal gücünü kurcalamadıkça, geçmiş kötü hatıraları yeniden hatırlamaya çalışmadıkça, onun yerine kayıtsız bir şekilde şimdiki zamana odaklandıkça azalır.
Gönül ister ki ben seni saçlarının dağınık bir durumda olduğu güzellik içinde göreyim.
Ancak ne faydası var,ne zaman senin saçların dağınık olursa,benim de zihnim darmadağın olur.
Herkes ne diyecek? Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki.. Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni uzmekten ,hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı?