Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Dalda ki kirazları
Yazmasında ki oyaları
Fistanında ki çiçekleri
Asmadaki üzümleri
Evin kedisini
Sokağın delisini
Babamın gömleğini
Beni,bizi,mahalleyi
Bildiğim her şeyi severdi.
Bana da sevmeyi öğretti.
Öyle az buz değil "çok sev" derdi.
Annem gibiyim artık.
Az sevme bilmiyorum ben.
Çok sevdiğimdendir
Bu kadar incinmem
Ah annecim
Senin sütün ak, yüreğin pak
Ama inan şimdilerde;
Senin bildiğin gibi değil hayat!
Sev, eğer beni seviyorsan,
yanıma uzan.
Benim için ol, yağmur gibi,
açığa çıkması
yorgunluğun,aptallığın yarı-
şehvetli kasıtlı umursamazlığın.
Islan
doğru düzgün bir mutlulukla.