Şeytan

''Bana istenecek birşey söyle, uğruna can verilecek birşey söyle, hemen dört elle sarılayım...''

İçimde biriken hislerin birdenbire patlayarak beni zerreler halinde dağıtacağından korkuyorum.

halbuki ne şeytanı azizim ne şeytanı? bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması. içimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... içimizde şeytan yok. içimizde aciz var... tembellik var... iradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey : hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var... hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz. 

"Yüksek insan dışına değil, içine kıymet verendir."

“Hayat sahiden yaşanmaya değmeyecek kadar küçüklükler ve bayağılıklarla dolu!..”

Yüksek insan dışına değil, içine kıymet verendir.

İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak demek değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.