24.12.20
İnsanlık varolduğundan beri bir yanı kapansa, bir yanı açılan ve kanayan yaralarla doludur aslında. İnsanlığın ayakta kalmasına en büyük dayanaklardan biridir “çocuklar”, geleceğin vârisleri ve umut kaynağıdır. Çocukluktan başlar her şey, büyümenin ilk adımı; insanlığın şekillendiği yıllardır. Ama öyle bir dünyadayız ki insanlık bir yana, kırıyorlar çocukları. Üzerlerinden oynanan büyük oyunlar bir yana aileden başlıyor tüm baskı. Ben yapamadım o yapsınlarla büyüyor, illâ kafada belirlenmiş mesleğe yöneltiliyor ve iyiliğini istemenin arkasına sığınılıyor. Miras gibi geçiyor kötü hasletler bir bir.. Geleceğin zalimini şimdinin zalimi yetiştiriyor. Elbette sevgiden bahsederiz her zaman anne, baba için. Yaptıkları fedakarlıkları bir bir sıralarız ve haklarını ödeyemeyiz. Ama bu kitap size madalyonun diğer yüzünü gösterecek! Adeta yüzünüze inen tokat gibi cümleler okuyacaksınız. Yıl 2087 ve Çocukları Koruma Birliği temsilcisi artık dünyada üremenin olmaması gerektiğini açıklar.. Zaten dünya öyle bir hâle gelmiştir ki artık tıbbi müdahale olmadan çocuk dünyaya getirmek mümkün değildir. Kimyasal savaşlar, bana yar olmayan kimseye yar olmasın zihniyeti ve daha niceleri, dünyanın artık hiçbir masum çocukla temizlenmeyeceğini anlayan komitenin verdiği kararı ortaya çıkarır. Artık okyanus ötesi bir adada bir avuç insan, bir tesiste, bir bir ölmektedir..
Gerçekleri, birer birer ölen insanlarla okumak o kadar yaralayıcı oldu ki.. Tâ ki son insana kadar! İşte orada yıkıldım.
Bakış açısına bir perde aralayacak, size madalyonun diğer yüzünü gösterecek nitelikte bir kitap.
