27 Mayıs 639 Diyarbakır'ın Fethi
Ahmed Arif'in dizeleri,
Cahit Sıtkı'nın hüznü,
Ahmet Kaya'nın şiire döktüğü şehirdir Diyarbakır..🌿
yüreklere sığmayan bir sevdadır..
ve bu yüzden sevmek de en çok;
sırf sevdiği Leyla'sına mektubu ulaşsın diye Diyarbakır'ın ortasında hamallık yapan Ahmed Arif'e yakışırdı,
sırf sevdiği Mona Roza'sına yakın olmak için yan villasında bahçıvanlık yapan Sezai Karakoç'a yakışırdı
çünkü sevdayı en güzel onlar anlattı..🌹
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni buradan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi,
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş.
Sezai Karakoç
Zirvesine göz koyduğum dağlara bak,
Koşup takıldığım çitlere bak...
|Sezai Karakoç
Baharı yaz uğruna tükettik
Aşk'ı naz uğruna
Ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna
Derken ömrü tükettik bir hiç uğruna
Sezai Karakoç
“Mona Roza’dan ayrıldıktan sonra şiir yazmayı neden bıraktınız?
sorusuna şöyle cevap veriyor
Sezai Karakoç:
“Hayatın öznesini kaybedince, devrik olur tüm cümlelerin."
Beni çıkardığında anlamın
bozulmuyorsa, bundan böyle ayrı yazılalım.
Sezâi Karakoç