Ben benzemenin iyi olduğu şehirlerden yani benzediğim ne varsa eskide
yavaş akan bir şehir, sakin kitaplar,
su aziz ve biz büyüdükçe yeşil
bir nehir, kuşları bile dalında yerli
bir şehirden birden kanatsız uçtum
kayıp ikizlerle dolu bir şehre düştüm
baktım herkes benzersizin peşinde herkes kayıp arayan yok kendini
anladım beyhûdeymiş benzerimi aramak eski arkadaşlıkların payına bir damla bile gözyaşının düşmediği şehirde