Sabitlenmiş gönderi
Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey ummuyordum. Hiçbir şeyden korkmuyordum. Bu yüzden özgürdüm. Çünkü yaşamımız boyunca bizi köleleştiren isteklerimiz, umutlarımız, korkularımızdır.
"Sen ruhum, güneşim olmuştun. Ruhumda doğan güneş, hakikatin siyah bulutlarını örtüyordu."
"Affet, coşkunluğumu affet! Karşında iradesini kaybetmiş bir zavallıdan başkası değilim."
Okur Takip Önerileri
"O son ayrılık gününden sonra hayatımın , hiç güneşi doğmayacak karanlık çölden başka bir şey olmadığını, ona nasıl anlata bilirdim?"
"Gözyaşları, ruhu boğulmaktan kurtarır derler. Bu gözyaşları olmasaydı, bilmem yaşayabilecek miydim?"
" Bu yalnızlık, bu sessizlik acılarımı arttırıyor. Ağlıyor... Ağlıyorum."
"Her yer ümit kadar tatlı, sevda kadar hazin bir güzellik içinde uyanıyor. Acaba ümitlerim böyle ebediyen karanlık mı kalacak? Onun da tatlı sabahı olmayacak mı?"
"Vazgeçmenin acısı öyle ağır ki... Dayanamıyorum."
"Heyecan duymayan bir kalp, ölmüş değil midir ?"
Onları korkutan gerçeğimdir. Bu korkutucu gerçek bana büyük bir güç veriyor. Beni ölümden, yaşamdan, açlıktan, çıplaklıktan ya da yılgınlıktan koruyor. Beni hükümdarlarla polisin zalimliğinden koruyan da bu korkutucu gerçektir.
Nereye gitsem her adımda yalanları görüyor, çevrede gezinen iki yüzlülüğü izliyordum.