Sabitlenmiş gönderi
Olmam gereken yerden çok uzaktayım,
Belki de yoruldum, bilmiyorum.
Öyle karışık,
Öyle yabancıyım ki,
Bu aralar kendime bile gelemiyorum.
-F. Dostoyevski.
Aşk mı bu? Hayır, aşk değil içini kemiren;
Söylediklerinde pek düzen yok ama,
Çılgınlığa benzer bir şey de yok.
Başka bir şey var içinde,
Bir başka sır yatıyor derdinin arkasında.
Sayfa 75Kitabı okudu
Duyuların var elbette, yoksa canın olmazdı,
Ama körleşmiş anlaşılan duyuların.
Çılgınlık bile bu kadar şaşırtmaz insanı,
Hangi şeytan bir körebeye çevirdi seni?
Gözler ellersiz, eller gözlersiz,
Görmeden, dokunmadan, yalnız kulak,
Yalnız koku alma duyusu, tek başına,
Gerçek bir duyunun sakat parçası bile
Aldanamaz bu kadar sersemce.
Sayfa 101Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Çünkü o ölüm uykularında,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden.
Kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Sayfa 72Kitabı okudu
Çünkü doğruluğun gücü güzelliği kendine benzetinceye kadar, güzelliğin gücü doğruluğu bir kahpeye çevirebilir.
Sayfa 73Kitabı okudu
“İnanma istersen yıldızların yandığına,
Güneşin döndüğüne inanma,
Doğrunun ta kendisini yalan bil,
Ama seni sevdiğime inan Ophelia.
Canım Ophelia, beceriksizim şiir yazmakta,
İçimdekini kalıba dökme sanatım yok,
Ama çok, her şeyden çok seviyorum seni,
İnan bana ve Tanrıya emanet ol.
Canı teninde kaldıkça sevginle yaşayacak:
Hamlet.”
Sayfa 49Kitabı okudu
Görünen mi dediniz? Olan deyiniz, sayın bayan,
Görünen yok benim için, olan var.
Giydiğim karalar değil yalnız, sevgili annemiz,
Adetlere uyarak tuttuğum matem değil,
İniltiler, sel gibi gözyaşları değil,
Dertli, kederli bir görünüş değil,
Takma, uydurma bir yüz değil,
Benim gerçek hâlimi anlatacak.
Bütün bunlar görünüş gerçekten.
Gösteril olabilir bütün bunlar.
Ama hiçbiri anlatmaz bunların
Benim içimdekini.
Sayfa 11Kitabı okudu
Yarım kalmış arzularla aralıksız tahrik edilmiş bir hayalin acıları ve daimi yoksunluklardan hüzne düşmüş bir hayatın sıkıntıları, kaderlerinden bezmiş insanların vaktiyle manastıra kapanışları gibi kendimi garip hissediyordum.
Sayfa 22
Ama aralıksız kopan bu fırtınalar beni bitirdikçe öyle bir kudret ortaya çıkmaya başladı ki, manevi yanım tamamlanmaya başladı.
10
Kıymetleri takdir olunmamış hisler bazı ruhlarda kine dönüşür, fakat bu duygular benim ruhumda toplandı ve orada, daha sonra hayatım üzerine dökülen bir yol ortaya çıkardı.
Sayfa 10
Yine de hisseden varlık henüz düşünen varlık değildir.
Sayfa 7
d. tekrar paylaştı.
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey…
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Didem Madak
