Saçlarım o gece ağarmaya başladı, her şeye karşı güvenimi kaybettim, insanlardan sonsuza dek kuşkulanmaya başladım. Dünyevi ümitlerimi, sevinçlerimi ve beklentilerimi sonsuza dek yitirdim. Gerçekten hayatımda belirleyici bir olaydı. Alnımın şahından vurulmuştum, o yaram bir daha hangi insana yaklaşırsam yaklaşayım bana acı verdi.
Sayfa 92 - Eşinin tecavüzü üzerineKitabı okudu
Böylesi anlarda, zihnimde ortaokul dönemimde çizdiğim sayısız otoportre beliriyordu. Kayıp eserler. Hepsini taşınmalar sırasında kaybetmiştim ama sadece onların muhteşem resimler olduğunu düşünüyordum. Daha sonra, farklı resimler yapsam da, yüreğim boş kalmış gibi, yılgın bir yitirmişlik duygusuna kapılmıştım sürekli.
Yarım bırakılan bir içki.
O onarılması güç yitirmişlik duygusunu usulca şekillendirmiştim. Söz resimden açılınca, gözlerimin önüne o yarım bıraktığım içki bardağı geliyor; keşke o resimleri gösterebilseydim ve kendi resim dehamı anlatabilseydim, böylece sıkıntılarımı dağıtabilirdim diyorum.
Sayfa 70Kitabı okudu
İnsanların beni sevdiğini bilsem bile, sanırım onları sevme yeteneğim yoktu. (Aslında, diğerlerinin de "sevgi" yeteneklerinin olup olmadığı konusunda şüphelerim vardı.)
Sayfa 65Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yalnızım.
Kendiyle ilgili anlattıklarından çok o tek sözcüğün tınısına yakınlık duyacağıma kesin gözüyle bakıyordum. Ama şu dünyadaki hiçbir kadından, bir kez bile o sözcüğü duymamış olmamı çok tuhaf buluyordum.
Sayfa 48Kitabı okudu
Hiçbir bağımın olmadığı bir pansiyonda, tek başıma "yaşam" sürdürme yeteneğim yoktu. Pansiyon odasında sessizce oturmak korku veriyordu, her an birilerinin saldırısına uğrayacakmışım, hırpalanacakmışım hissine kapılıyordum.
Sayfa 42Kitabı okudu