"Sorun bu değil," diye araya girdi Momina. "Sorun, çocuk sahibi olan kadının, artık kendisi olmaktan çıkması. Bir sürü şeyi kabullenmesi, evet demek zorunda kalması. Evet demeye değer mi?"
"Sen doğurdun mu?" dedim gülerek. "İnsanlar bunun için evleniyorlar."
O gülmedi. "Çocuğu olan,” dedi gözlerini bardağa dikerek, "yaşamı da kabul etmiş olur. Yaşamı kabulleniyor musun sen?"
"Sizin artık Torino'da doğmuş olan o kızla bir ilginiz yok ki. Aileniz..."
"Öldü hepsi."
"...Ölmemiş olsalardı, gülünç gelirlerdi şimdi size. Onlarla ortak neyiniz olabilirdi?"