Kitap o kadar farklı ki yani nereye çeksem oraya gelecek gibi ama gelmeyecek gibi de… Kurgusu bir kere diğer fantastik kitaplara hiç benzemiyor. Farklı bir konusu ve konuyu kapsayan değişik kartlar var…
Zamanında kralın biri kötü bir anlaşma yapmış ve krallığını sise mahkum etmiş (diğer bir adı ile Ormanın Ruhu). Bu sise bulaşırsanız nanay… ölmüyorsun ama “keşke ölseydim be” diyorsun. Sis size değişik bir güç bahşediyor. Sise bulaşan insanlara “yozlaşmış” deniyor lakin bazıları bunu demek yerine daha kibarca “enfekte” olmuş demeyi de tercih edebiliyor.
Sihir var, yok değil fakat insanlar sihirlerini kartlar vesilesiyle gerçekleştiriyor. Siyah At, Kâbus, Ayna, Peygamber vs. (Daha aklıma gelmeyenler de var) gibi kartlar var ve bunların hepsinin sihri de birbirinden çok farklı. Hatta karta üç kere dokununca o kartın sihrini kullanmaya başlıyorsunuz. Evet sanki kıraathanede dayılarla pişti oynuyormuşsunuz gibi de düşünebilirsiniz.
Kitabı okurken ilk başlarda hayal kurmakta sıkıntı yaşasam da, sonradan içine fırt diye çekiliverdim. Karakterler harikaydı. Yazar korkularını, heyecanlarını ve mutluluklarını o kadar güzel işlemiş ki okurken size yapmacık gelmiyor. Ben genel olarak çok beğendim ikincisi çıkınca da alır okurum.
