korkuyorum anneciğim, nerde ellerin
bu gecelerden ki kalbe âşina,
havalarda büyük misafirlikler dolaşıyor.
korkuyorum değerken karanlığın hayatına.
korkuyorum, değerken karanlığın hayatına.
bu binalardan ki yaşamaz.
yüzüme mesafelerle temas eder
ince bir serinlik uykudan daha az.
korkuyorum anneciğim, nerde ellerin,
bu adamlardan ki çalışmakta,
sabahın temiz şarkıları,
yükselmiş bayraklar uzakta.
korkuyorum anneciğim, ellerin nerde
okşa benim saçlarımı rüyaya bedel.
garip ninnilerle uyut beni,
korkuyorum yaşamaktan ki, çok güzel.
Fazıl Hüsnü Dağlarca