Depremde kurtarılacak ilk şeydi bakışların.
Gözlerin deniz, bakışların dalga,
Sevgini hissetmek ruhuma balta.
Her anın hatıra, her sözün armağan,
Seninle güzel geçer, bana her an,
Hayalet Sevgili
Seni anlatabilmek; doğaya, kuşa, bu ülkeye.
Yüzünün güzelliği sanki Türkiye.
Kalbin berrak bi su kadar temiz,
Bakışların uçsuz bucaksız, derin bi deniz.
Benim yorgun ama eğilmeyen çınarım,
Hayat bizi elbet karşılaştırır umarım.
Göreceksin ne yalanım var, ne kumarım.
Hele bi gör beni, hele bi karşılaşalım.
BİZİM KAVUŞMAMIZ MAHŞERE KALDI
Saçların yine öyle güzel mi çocuk
Ruhun aynalar kadar temiz.
Bir acı yel esti yapraklar boyunca
Kahramanlarını kaybetti hikâyemiz.
Sesin yine öyle tatlı mı çocuk?
Bakışların çocuksu.
Korkunç rüyalar içinde eridi
Henüz başladığımız bahar uykusu.
Mutluluktan ne haber tatlı kızım?
Yaralar içinde küçük dünyamız.
Ölümlere kadar kaybettin beni
Mahşere kaldı buluşmamız.
Şemsi Belli
sen hala anlamadın sevginin en hasını
sen hala çözemedin ırmağın dünyasını
o, coşkun bir denizin sularına yürürken
sen hasta bir çeşmeden doldurmuşsun tasını
gittiği her iklime sevdanı götürürken
gözyaşı çukuruna gömmüşsün deltasını
henüz bir tokat gibi inmedi yüzüne aşk
kalbine çivilerle gömülmedi ayrılık
görmedin bir arslanın can çekişen resmini
yalnızlık kitabında okumadın ismini
bir takvim yaprağında yanmadı bakışların
dökülen tüylerine tutunmadın kuşların
karanlık köşelerde acı acı gülmedin
sen henüz kovulduğun kapılarda ölmedin
o celali uykudan uyanmadın, uyanma
düşlerimin rengine boyanmadın, boyanma
