Gökyüzünü tasvir eden bir ruha bürünüyor hisler bazen , bir ses tınısı ile diriliveriyor insan çürümüşlüğünden ... Sitem eden bir küçük ezgisi var şiirin .. “Ama sen uzaklardaydın ey kalbim “. Uzaklarda olan solumuzda taşıdığımız mücevher mi , yoksa Allah ‘ a sunduğumuz avuç içi kadar pıhtının neleri hissedip gözyaşı ile bezediği amelleri mi
"Yorgunuz.
Durup dururken de
Yaşayıp yaşarken de yorulduk.
Hiç kimse hiçbir şey dinlendiremez bizi.
Ölene dek yorulduk." (s. 307)
Farklı, kendine özgü üslubuyla şiir dünyasına ayrı bir tat katıyor
Süreyya Berfe Eserin kendi tabiriyle: "Geceyle yorulmuş, günle doğrulmuş şiirler." Hepimiz geceyle yorulanlar değil miyiz? Çok azımız
"Dost dediğin can yakan bir varlıktan ibaret", "Dostluk dediğin kuşkusuz tehlikeli bir fincana dökülmüş sudur" Bu sözlere kim itiraz edebilir? Ancak bir can dostu edinmek zordur dedikleri gibi kadirşinas bir dostu kaybetmek de insanın etini koparmanın verdiği acıya eşdeğerdir.
...
Sanatı hakiki ustadan öğrenmeyen ve lafı ustaya bırakmayan hiçbir neticeye ulaşamaz. Ustalık uzun yılların toplanmış maharetidir.
Söz sende büyük usta...
Şiir Üzerine Bazı Düşünceler (Sadeleştirilmiş Metin)
Okurun bu kitapta okuyacağı Bir Günün Sonunda Arzu adlı manzume ilk yayımlandığı zaman, anlamı kimilerince gereğinden çok kapalı