Yaşamayı yaşamak istiyorum, demiştim,
Neylersin ki bu damda bu dem
Ayaklarımla uyaklarımda zincir,
Böyle topal koşmalarla geçiyor günlerim,
Oysa - - medhetmek gibi olmasın kendimi ama -
Yaşamım benim en güzel şiirim.
“Kainat altüst oldu kalbimin düzeninde!”
Herkese selamlar, 
O! Şiirsi Öyküler incelemesi ile geldim.
İkra Yükseler 1997 Adana doğumlu Türk Dili ve Edebiyatı mezunu ve günümüzde de yüksek lisansını yapan genç bir şairimiz.
En baştan şunu itiraf edeyim ki kitaba başlarken bu kadar etkileneceğim dizeler bulabileceğimi tahmin etmezdim.
Şairimizin yüreğinden geçip satırlara dökülenler gelip benim
İncelemelerin okunma isteği de dahil :)
Sanatkârın, kainatın sahibi sonsuzluk sanatkârından aldığı özellik dolayısıyla eserini sergilemek gibi bir arzusu var. Şiir yazıyor, okumak istiyor. Resim yapıyor, fotoğraf çekiyor, sergilemek istiyoruz. Beste yapıyor, dinletmek istiyoruz.
Sayfa 205 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Sıcaktı gözleri kadının,
Elleri yanıyordu,
Ayakları buz gibi soğuktu.
Denizin üstünde sis vardı.
Ben yazamamaktan kudurmuş Tırnaklarımı yiyordum.
Kadın geriniyordu,
Buz gibiydi ayakları.
Ben onsuz edemem.
Eli elimin içinde olmalı,
Gözlerine bakmalıyım,
Sesini işitmeliyim.
Beraber yemek yernetiyiz
Ara sıra gülmeliyiz.
Yapamam, onsuz edemem.
Bana su, bana ekmek, bana zehir;
Bana tat, bana uyku
Gibi gelen çirkin kızım.
Sensiz edemem!
İnsanlar dağılırken yeryüzüne, yağmur gibi mi dağılır?
Böyle birbirine değmeden...
Birimiz bir taşa, digerimiz bir gül yaprağına,
Öbürü ise bir kalbe düşüyor.
Sayfa 8
