Yine de, bir tür dehanın işçi sınıfından kişilerde olduğu gibi, kadınlar arasında da var olmuş olması gerekirdi, diye düşünüyorum. Nitekim zaman zaman Emily Brontë ya da Robert Burns gibi pırıl pırıl ışıyan birileri çıkmış ve bir dehanın var olduğunu kanıtlamıştır ama bu asla kayda geçmemiştir. Yine de, ne vakit sindirilip susturulmuş bir cadı, içine şeytan girmiş bir hatun, şifalı otlar satan bir bilge kadın ya da çok hatırı sayılır bir adamın annesi hakkında bir yazı çıksa, heba edilen bir romancının, bastırılan bir şairin, sesini duyuramayan ve ünlü olamayan bir Jane Austen'ın ve Tanrı vergisi yeteneğinin ıstırabına dayanamayıp kafayı üşüten, çorak tarlalarda ve orada burada yüzünü şekilden şekile sokarak ve el kol hareketleri yaparak dolaşan bir Emily Brontë'nin izlerine rastladığımızı düşünürüm. Hatta imzasını atmamakla birlikte, sürüyle şiir yazmış olan Anonim'in de, çoğunlukla bir kadın olduğu gibi bir tahminde bulunmaya bile cüret edebilirim. Sanırım Edward Fitzgerald da, hikâyeli şiirleri ve halk şarkılarını yaratan, bunları çocuklarına mırıldanan ve yün eğirdiği uzun kış gecelerini o sayede avutanların kadınlar olabileceğini söylemişti.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Oda
ben balık değmemiş su içerim
odamın izine nazire olsun
huyunu arıtacak insanmış gibi
kendimle dalaşırım işte hünerim
kuş olup yuva yapan yavru uçuran
uğurlu gelen ayaklarıyla
ağarıp açılan ayaklarıyla
korkarak kendini anar hafızam 65
Sayfa 65 - Yapı Kredi Yayınları, Genişletilmiş 2. baskı: İstanbul, Nisan 2011
Beşinciyi geçip altıncıya geldim.
Onun adı da Nurinnisa.
Ah güzelim
Ah esmerim
Ah
Canımın içi Nurinnisa.
Yedincisi, Aliye, kibar bir kadın.
Ama ben pek varamadım tadına.
Bütün kibar kadınlar gibi
Küpe fiyatına, kürk fiyatına.
İkincisi Münevver Abla, benden büyük
Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları
Gülmekten katılırdı, okudukca.
Bense bugünmüş gibi utanırım
O mektupları hatırladıkca.
Birincisi o incecik, o dal gibi kız,
Şimdi galiba bir tüccar karısı.
Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir.
Ama yine de görmeyi çok isterim,
Kolay mı? ilk göz ağrısı.
GALATA KÖPRÜSÜ
Dikilir Köprü üzerine,
Keyifle seyrederim hepinizi.
Kiminiz kürek çeker, sıya sıya;
Kiminiz midye çıkarır dubalardan;
Kiminiz dümen tutar mavnalarda;
Kiminiz çımacıdır halat başında;
Kiminiz kuştur, uçar, şairâne;
Kiminiz balıktır, pırıl pırıl;
Kiminiz vapur, kiminiz şamandıra;
Kiminiz bulut, havalarda;
Kiminiz çatanadır, kırdığı gibi bacayı,
Şıp diye geçer Köprü’nün altından;
Kiminiz düdüktür, öter;
Kiminiz dumandır, tüter;
Ama hepiniz, hepiniz...
Hepiniz geçim derdinde.
Bir ben miyim keyif ehli, içinizde?
Bakmayın, gün olur, ben de
Bir şiir söylerim belki sizlere dair;
Elime üç beş kuruş geçer;
Karnım doyar benim de.
"Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı ama karmaşık görünenin de sonuçta su gibi açık olduğu bir siyasi/psikolojik ortam yaratıyor.
"Edebiyatımızda ender rastlanan, beklenmedik bir başkahramanın peşinde, ülkenin yakın geçmişinden tanıdık gelebilecek karmaşık ağların izini sürüyor. Kimi düğümleri çözüp yeni düğümler atarken okuru da nefes nefese bir yolculuğa davet ediyor."
." 
995 km , 1990'lı yıllarda Diyarbakır'da işlenen bir faili meçhul cinayetin ardından, katilin Diyarbakır'dan Antalya'ya yaptığı 995 kilometrelik yolculuğu anlatıyor..
Kıtabın iki özelliği göze çarpıyor
ile Türkçe edebiyatta farklı bir polisiye denemesine imza atıyor.
Roman... Murathan Mungan, 2023 yılında yayımlanan son romanı.
1980 sonrası Türk şiirinin en üretken şairlerinden biri olan Murathan Mungan müstakil bir poetika yazmak yerine şiir hakkındaki düşüncelerini deneme, şiir ve roman gibi edebiyatın farklı türlerini kullanarak açıklamıştır.
Türk Yazar, Oyun Yazarı ve Şair
Kardeşini öldürüyor Kabil,
İçimde bir yalnızlık duygusu;
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sıkıntı ile geçilen sahil.
Dünyaya tek gelen insan gibi
Atılıyorum bir Hint dağına
Giriyor kafamın darlığına
Kimsesiz dünyaların sahibi.
ODAMDA
Ben miyim bu şeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var, meraksız.
İç âlemim oyuncaktan farksız;
Odam, içime bir ayna gibi.
Bir ışık oyunu var tavanda.
Gölgeler seslerle birleşiyor
Ve bir karga beynimi deşiyor
Azaplar kemirdiğim bu anda.
Seni sevmek öyle güzel ki, bir gökkusagi gibi.
Çiçekli kir bahçesinde hissederim kendimi.
Kosarken senile yesil imenter arasinda senin gülüsün getirir bana ilkbahari ve güllerin en
güzeli senin adin, sen günesin altin sarist isig benim gönül bahçemin tomurcuk ciçegi, islak
caddelerin yollarina yansiyan renkli görsellik ve bir yelkovan saatleri tasiyan ben ise kadrani etrafinda dönen bir pervane gibi...
Ben bir tozum..
Ben ki yaprağın üstün de bir tozum
Belki bir rüzgar çıkar savurur yaprakları
Belki toprağa düşer kaybolur giderim
Belki bir yağmur yağar akar giderim gözyaşlarından dökülen damla gibi
Belki bir pencerenin önünde beklemeye dururum
Bir kumrunun , eşine hasreti gibi..
Bir devlete benzetiyorum kendimi.
İşim gücüm bitmeyor.
Bir türlü yerleşemeyorum odamda.
Her istediğim kitabı alamayorum.
Plânlar içinde geçiyor ömrüm,
Başlayıp tamamlayamayorum.
Bir devlete benzetiyorum kendimi.
İçimdeki hükûmetin gidişini anlamayorum.
Yıllar ötesini düşünür düşünmez
Hemen mesud ve zengin oluyorum.
Nedense geçmiş günler unutuluyor.
Tarih kitabı gibi hatıra defterlerimi okuyorum.
Yapı kredi yayınlarıKitabı okuyor
Kal’a gibi sağlam,
Tevhiddir davam,
Yerde gökte nizam,
Hak dinidir İslam.
Sayfa 26 - Tilki KitapKitabı okuyor
Tanrım bana da böyle hüzünlü bir şiir bağışla, mutlu olayım tek kederim o olsun da, çeviri bir kitap gibi cebimde taşıyayım.
