Dünyayı bir davul gibi çalarken yüreğimin tokmağıyla
Ezbere sürüklerken içimdeki sağanağı
Ansızın buluşacağım ölümdeki
Nereden geleceği bilinmez misafiri sevdim!
Umberto Eco'nun Gülün Adı adlı romanının sonunda yakılan kitaba üzülen kaç kişi vardır bilmiyorum ama Saraybosna'daki savaş sırasında camları kırık evinde soğuktan donarak ölen bir şair vardır. Şairden uzun zaman haber alamayan arkadaşları evine giderler. Kapı açılmayınca kırmak zorunda kalırlar, evin içinde gördükleri manzara karşısında diken diken olan tüyleri soğuktan taş kesilir. Çünkü şairin ayakkabıları bile ayağında değildir. Sonradan anlaşılmıştır ki soğuktan donmamak için yakmıştır onları ama evinin duvarları kitap dolu olan şair, bir tek kitabını bile yakmamıştır soğuktan donacağını bile bile. 1996 yılının Aralık ayında, savaş sırasında 35. Saraybosna Şiir Günleri'ne katılan Akgün Akova, anlattığı bu olayı şu cümleyle bitiriyor:
"Ne yazık ki kitapları yakanların sağ kaldığı ve kendilerini haklı gösterdiği, kitapları yakmayanların ise nesli tükenen canlılar gibi yok olduğu bir dünyada yaşıyoruz."
"YÜRÜYÜŞ
-Güzel günler gelmez bize,
Diyor İşçi B,
Biz güzel günlere yürümedikçe!"
Sayfa 93Kitabı okudu
