Bir şarkı vardır bilir misiniz: “Lale Devri çocuklarıyız biz, zamanımız geçmiş…” Devrini bilmem de lale diyarı çocuklarıyız hepimiz. Bir kültürdü bizde çiçek yetiştirmek, sokaklar çiçek kokularıyla dolardı. Sonra yavaş yavaş sokaklardan çiçekçi dükkanlarına çekildi çiçekler. “Sonra anlarsınız… Çiçekler küçük, kapalı dükkanlara sıkışmıştır.” Şimdi
İnsan ancak güzel bir acıyla kalabilirmiş dünyada Bazen gidilirmiş
Gitmekle ilgili şiirler okunurmuş ya da
Uyudum uyandım uyudum uyandım
Başkasının ayaklarıyla devam ettim dünyaya
İnsan ancak güzel bir acıyla kalabilirmiş dünyada Bazen gidilirmiş
Gitmekle ilgili şiirler okunurmuş ya da
Uyudum uyandım uyudum uyandım
Başkasının ayaklarıyla devam ettim dünyaya
Yalnız yüce bir dil var deniz meniz yok
Tek tanrı var o dilde ten hazzı adı da
O kendimi adadığım düşler ne de çok
Venüs’ün Astarte'nin mavi kollarında
O düşler ki iç içedir doğruyla yanlış
Ah istanbul uğruna şiirler şarkilar yazılan şehir yaşanmışlardan yaşanmamıslardan yaşanmayacaklardan kaçdığım şehir yine bir yolunu bulup kader beni sana getiriyor her ne kadar kaçsamda kader bir şekilde beni sana ulaştirıyor yoruldum be istanbul bırak artık peşimi senin ilede olmuyor sensiz de olmuyor bu ne perhizdir böyle...