Şiirli Eller
@siirlieller
içerik üreticisi
Edebiyat
istanbul
22 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Şiirli Eller tekrar paylaştı.
İçinde fırtınalar kopuyor, içinde akan zaman dur durak bilmiyor. Elinde kalem önünde günlüğün, bir konuşsan dünyaya sığmayacaksın ama tek'bir kelime bile yazılmayı kabul etmiyor.
Şiirli Eller tekrar paylaştı.
Çok okuyorlar ancak az anlıyorlar. Korkumsa hiç hissetmemiş olmalarında.
Okur Takip Önerileri
Şiirli Eller tekrar paylaştı.
Kimi dinlesem okyanus diye anlatıyor kendini.
Oysa keşfedilmemiş bir göl veya mevsimlik bir su birikintisi olmak da mümkün. Söz gelimi gökyüzü olmak da mümkün ama yeryüzünün altında sıkışıp kalmış da olabilir insan.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Şiirli Eller tekrar paylaştı.
Değerli kitap severler merhaba, üç şiir kitabıma ve kısa öykülerimin yer aldığı “ötekiler” öykü kitabıma aşağıdaki linkten erişebilirsiniz.
Okumasanız da bir göz atmanızı tavsiye ederim. 🍁😊🕊️ Ben içimde dönen dünyayı yazdım, belki siz de o dünyadan bir pencereyi aralayıp metinlerimde kendinize yakın zamanlar bulursunuz. Buluşuruz. 🕊️
kitapyurdu.com/yazar/hasan-tel...
Ötekiler
Hep Böyle Mi Bu
Sonsuza Dek Aynı Mevsim
Kuşlara Zaman Ver
“Bir çocuğun içinde ne zaman böyle bir ateş yansa o ateş Dünya’yı ya ısıtır ya da küle çevirir.”
Sayfa 51Kitabı okuyor
Mektubu yerde bıraktım ve kanepeye uzandım. Pencereden göğü görebiliyordum; ellerim göğe uzandı, dokundum, sevdim. Göğe bir söz verdim, o da bana bir söz verdi. O an küçük kırmızı bir mektup zarfı gökyüzünden daha uzak, daha dokunulmaz ve ağırdı. Nasıl yaşandıysa yaşandı, ben bir gece rüyamdan çıkamadım. Ve zamanın herhangi bir anı hiç beklenmedik bir anda ben de gittim. Öylece. Yerime insanlar geçti. Çocuklar geçti. Varlığımı kuşlar, duvarlar devraldı ama mektup yerden hiç kalkmadı. Orada kaldı.
Sayfa 41Kitabı okuyor
"Ben bulut olsam bir çöle bile yağmur götürürüm. Ama kötü insanların olduğu topraklara hiç uğramam. Onların kuraklıktan ölmeleri için elimden ne geliyorsa yaparım. Mesela bir kente yağmur yağdırıyorum, baktım ki bütün insanlar şemsiyeyle geziyor, o kente bir daha hiç gitmem. Bence şemsiyeler yağmurlu havaların kalbini kırabilir. "
Sayfa 33Kitabı okuyor
"Sesimi senin gibilerin kulaklarına duyurmaktan utanıyorum.”
Sayfa 32Kitabı okuyor
Ne sağımız ne de solumuz vardı. Her taraf aynı yöndü. Her taraf doğru ve her taraf yanlıştı. Yalnızca bir doğru vardı, o da ayaklarımın altı ve gökyüzüydü.