Ebedi derinlik! Şiirsellik!
Bütün bunlar yıllar önceydi! Peki şimdi?
Herkes yazar olabilirdi. Herkes. Belki o hariç.
Tahta At bir aile yaşamının öyküsünde ilerliyor. Olaylar birbirine girip tekrar ayrılsa da yine aynı noktada buluşuyor. Ama değişmeyen tek bir şey var o da yaşanılan her şeyin bir sonraki zamanda karşılarına çıkması. Hayat da böyle değil midir zaten?
Ayrıca gücü kontrol edebilmek için neleri kaybettiğimizi sade bir dille anlatmaktadır.
Kitap sade ve akıcı dili ile rahatlıkla okunabilecek nitelikte. Ayrıyeten şiirsel bir anlatıma sahip. Bazen bu şiirsellik bir melodi haline bile gelebiliyor. :)
Aslında bu kitap insanın içinde yaşamış olduğu savaşı gözler önüne seriyor. Hayatımızdaki seçimlerin sonucunu ve açtığımız kapıların nereye açıldığını somut şekilde gösteriyor. En önemlisi her şey kaderden deyip insan iradesine yokmuş gibi davranıldığı sırada, 'bu yaşanılanlar senin seçiminin sonucu' olduğunu bir kez daha gösteriyor insana. 
Tahta At 
Bahadır Yenişehirlioğlu 
Yusuf Çalışkan
Şiirsellik aşktır; Ve şiirsellik gerçek değilse, dünyada gerçek olan ne var ki?
Sayfa 112 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları II.baskıKitabı okudu
Şiirsellik düşüncelerdedir, düşüncelerse ruhtan gelir. Şiirler güzel bir vücuda geçirilmiş şık bir giysidir yalnızca. Şiirsellik düzyazı biçiminde de ifade bulur, mısraların cazibesi ve görkemiyle daha da mükemmelleşir sadece. Soylu eserlerde olduğu gibi, soylu duygulara ve soylu davranışlara ilham veren ruhun şiirselliğidir. Onursuz bir şair, şair olmayan onursuz bir insandan daha bayağı, daha utanılacak, değersiz birisidir.
Sayfa 104 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları II.baskıKitabı okudu
Lale aşkın adıdır, hatta belki bağrındaki karalarla âşıkın adıdır. Hani şu bağrını firkat ateşlerinin yaktığı özge aşıkın yani... Kadife kadife lalenin taç yaprağı üzerindeki bir çiğ tanesine yıldırım düşüp de bağrını yakmış gibi... Yoksa yüzlerce lale isminde, bunca aşk ahengi ve şiirsellik bulunabilir miydi yani?(...)
Sayfa 207Kitabı okudu
Konuşmaların içeriğinde ne bir entelektüel boyut ne de bir şiirsellik arıyordum, önemli olan ne söylediği değil, söylenenleri onun söylüyor olmasıydı - ve ben, onun ağzından çıkan her sözcükte mükemmeli duymaya karar vermiş bulunuyordum.
Konuşma isteği kalmamıştı içimde. Yüreğimi söküp almıştı. Palavra! Bütün o nüanslar , muhteşem diyaloglar, o parlak şiirsellik -palavra deyip atmıştı her şeyi. Kulaklarımı tıkayıp sözün olmadığı yerlere gitmeyi yeğlerdim. Palavra!
Kendi masasını tutabilen toplumun en zenginleri dışındaki herkes açık durak yerlerinde yemek zorundaydı. Çünkü gıda üretimi toplumun çoğalma hızına zor yetişmekteydi ve hammadelerdeki fiyat artışı ancak yemeklerin hazırlanma masraflarının gıda kooperatifleri sayesinde asgari dereceye düşürülmesiyle dengelenebiliyordu. Yemeklerin kalitesi ve zenginliği bu durumdan faydalansa da mekan aşırı kalabalık sebebiyle aile bağları ve şiirsellik bakımından kaybediyordu. Bazı kötümser kişiler geleneklerin ve kültürün sonunu öngörseler de bu hep olan bir şeydi ve önyargısız kimselerin itiraf edeceği gibi belli ilginç çelişkilere rağmen insanlık henüz geleneksel özgürlükler ve genel mutluluk konularında eşit yüksekliğe varmamıştı.
Tanrım, ne psikolojik değerler! Ne şiirsellik! Ne mükemmelliyet!
