BOTEVGRAD
Sadece 20 şiir yazarak, dünya şiir tarihine geçmek; Hristo Botev
HAYRETTİN FİLİZ 12 Eylül 2016
“Uyandır tek tek her insanda, ey tanrım, gerçek özgürlük sevgisini,
Taksın canını dişine dövüşsün, halkı ezenlere karşı bir savaş ki bu, amansız.
Koma yaban ellerde sönsün yalım yalım yanan taşıdığım bu yürek.
Sesim boşa gitmesin, sesim
"Dostum, insan hayatı da böyledir. Güzü, kışı, baharı vardır onun da. Bazen çiçek açar, sanırsın ki her şey canlı, taptaze kalacak! Ve sahiden de bu hisleri yaşatır sana. Bir gün bir anda tarif edemediğin hüzün sarar etrafını; dışından içine doğru bir sıkıntı akar. O tarifsiz hüznün, içinde olduğunu bilmeden kendini dışarı atarsın, bir gölgelik, bir serinlik aramak için koşarsın nefessiz kalana değin. Karşına ansızın büyük bir uçurum çıktığında, geç fark etmişsindir. At arabasının yokuş aşağı giderken bir anda durması gibi durmaya gayet edersin, durursun da. Ancak ayağının altından yer hızla kayıp gitmiştir. Düştüm, dediğinde elinin uçurum eşiğinde bir kaya parçasına yahut bir ağaç dalına uzandığını sonra sonra anlarsın. Bittim, derken yeniden başlamanın adıdır bu, tıpkı mevsimler gibi.Dostum. Baharda sevinç duy, güzde hüzünlen, kışta yas tut ve hiçbir mevsimi atlamadan yaşa; yaşa ama kalbinin yörüngesini yitirme sakın!"
Peygamber efendimiz, kıyamet gününün bu dehşetli halini bizlere şöyle açıklamaktadır: ay´ın ondördünde onu görmek için zorluk çeker misiniz"
Sahabiler: "Hayır ey Allahın Resulü." dediler.
Resulullah: "Bulutsuz bir günde güneşi görmek için sıkıntı çeker misiniz " dedi.
Sahabiler: "Hayır ey Allahın Resulü."
Sayfa 389 - 7.cilt
Sen herkese yardım edersin, istediği takdirde sana en yabancı olana bile. Ama çok tuhaf bir iyilik seninkisi, herkese açık olan, böylece de isteyenin ellerine sığdırabileceği kadarını alabileceği bir iyilik; büyük, sonsuz büyük senin iyiliğin, fakat aynı zamanda da –affına sığınarak söylüyorum, tembel bir iyilik. Uyarılmak istiyor, gelip alsınlar istiyor. Sen, ancak yardıma çağrıldığında, senden istendiğinde yardım ediyorsun, hoşlandığın, zevk aldığın için değil fakat utancından, zayıflığından ötürü yardım ediyorsun. Sen -izin ver de açıkça söyleyeyim bunu- sıkıntı ve acı içindeki insanı mutlu olan kardeşlerine yeğlemiyorsun. Ve senin gibi insanlardan, hatta onların en iyilerinden bile bir şey istemek zordur. Bir defasında, henüz çocukken, kapıdaki göz deliğinden zilini çalmış olan dilenciye bir şey verdiğini görmüştüm. Ona hemen ve hatta fazlaca verdin, o daha senden istemeye fırsat bulamadan verdin, fakat bunu belli bir tedirginlikle ve çabucak yaptın, korkudan yaptın, çekip gitsin diye, sanki onun gözlerini görmekten korkuyordun, Senin bu tedirgin, ürkek, teşekkürden kaçan yardım ediş tarzını hiçbir zaman unutmadım. Ve bu yüzdendir ki, hiçbir zaman sana başvurmadım. Elbette biliyorum, o zamanlar beni çocuğun senden olduğuna emin olmasan da desteklerdin. Beni teselli eder, para verirdin, hem de fazlasıyla, ama bunu hep seni rahatsız edeni kendinden uzaklaştırmanın gizli sabırsızlığıyla yapardın.
sayfa 35/6Kitabı okudu
