Bir garip hikâyedir Âdem. Cennetten efkâra düşmüştür. Dünya sürgününü içinde, yabancı bir diyarda, geldiği yere dönme hasretiyle yaşar. Aslında bu Âdem’in aşka ilk dokunuşudur. Gurbete ilk dokunuşu, sılaya ilk varışıdır. Cennete dönünceye kadar da bu sürgün, bu gurbet, yatağını arayan nehirler gibi denizlere akmaya devam eder. Ondandır dünya gurbetinde nehirler gibi akışımız. Vuslat denizedir, hasret denize.
Gün bitti;
Akşam serinliğiyle başlıyor memleketim.
Doğduğum köy göründü;
Sakin yıldızlariyle gittikçe yakınlaşan sema,
Dört nala kalktı atım sevincinden;
Uçaraktan gidiyorum sılaya.
Çocukluğumda uçurttuğum uçurtmalar olacak
Bacalara takılan şu beyaz bulutlar;
Belki de rüzgârda namaz bezidir.
Yüzüne hasret kaldığım anacığınım!
Herhalde beni bekleyenler var. 
Cahit Sıtkı Tarancı
kader yazgım şiir yazdım. Gönlüm sen gözüm hasret. Vuslat sızım mezar kazdım kefenim sen toprağım hasret
Alınyazım, kucak açtım.hayalim sen ellerim hasret. Umut serabım, sılaya kandım. Düşüm sen düşündüren hasret
Kalp yazım, sabra kaldım.sonu sen başı hasret. Aşk yangınım, sana yandım. Ateş sen yakan hasret. Ömrü hayatım yalan saydım. Gerçek sen geçecek hasret.
Şimdi ?
İnceden bir sızı gurbetten sılaya hasret akan bir Nehir’im şimdi, sana bir ömür versem kıymetini bilir misin şimdi, sevgimin yüceliğini anlaya bilir misin şimdi, iki güneş aynı anda doğarken geceyi de sever misin şimdi..
Sessiz bir gidiş adını bağrında saklayıp hep bir özlem olur geçmişin bir daha gelmeyeceğini bile bile yutkunmaktır adını hatırladıkça insan bir anı ve bir pencerenin düne olan bakışıdır sılaya hasret kaldı sinmeyen onca kederin adı nem kaldı ben virane bir dünyanın seyri sen ise hoşçakalın son elvedasıydın
Kör olasın gurbet, sılaya hasret koydun.
Bildiğimden haberim bile olmayan görüntüleri ve kokuları özlüyorum. Ne zaman gördüğümü bile hatırlamadığım manzaralar inanılmaz detaylarla gözümün önüne geliyor ve yoklukları canımı yakıyor. Bu hasreti neden bir türlü üzerimden atamıyorum bilmiyorum. Neden bir yer başka bir yerin yerine geçemiyor?
Sayfa 109
Kalemlere veda... Hanım sultanlara dair bir selam saklasın Topkapı Sarayı'nda, sedef kamalı yazı takımları... Kalem bitti... Devir okuma yazma emirlerinin uygulandığı devir. Sılaya hasret yok. O hasretten yarına devredilebilecek duyguların barınağı mektuplar da... Telgrafin tellerine kuşlar konmuyor! Telefonun tellerine sevgiler, özlemler konuyor. Bir gönülden bir gönle tellerin üstünde büyüsü kalır mı kelimelerin?
Sayfa 132
Başım Gözüm Üsütüne ( Şevki DİNÇAL)
Senden başka yar bilmem
Ömür boyu gözüme bak de yeter bakarım
Başım gözüm üstüne
İster aşk denizine ister hicran gölüne
Ak de yeter akarım
Başım gözüm üstüne
Yılda bir olsa bile seviyorum de hele
Senden gelmişse eğer sefadır bana çile
Yalnız kalbimi değil koca dünyayı bile yak de yeter yakarım
Başım gözüm üstüne
Yeter ki sen bekle de hiç kalır
Sıla
Gün bitti;
Akşam seriniiğiyle başlıyor memleketim.
Doğduğum köy göründü;
Sâkin yıldızlariyle gittikçe yakınlaşan sema,
Dört nala kalktı atım sevincinden;
Uçarak gidiyorum sılaya.
Çocukluğumda uçurttuğum uçurtmalar olacak
Bacalara takılan şu beyaz bulutlar;
Belki de rüzgârda namaz bezidir,
Yüzüne hasret kaldığım anacığımın!
Herhalde beni bekleyenler var.
