“Her alanda, her anlamda yozlaşmanın doludizgin gittiği bu ülkede, bakanların düğünlerde, şenliklerde göbek attıkları bu ülkede, yazar-çizerlerin birbirlerinin gözünü oyduğu bu ülkede, bayağılığın sınır tanımadığı bu ülkede düşünmenin, yazmanın suç sayıldığı bu ülkede, kimsenin kimseyle dayanışmadığı bu ülkede, mevsimlerin şaştığı, baharın gelmez olduğu bu ülkede, bir avuç insan, yüzlerce yılın olumsuz birikimine, kinine karşı bir avuç insan bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.
Yazmak gibi. Çizmek gibi. Düşünmek gibi. Okumak gibi. Okutmak gibi.
Tanrım! Bu ne yalnızlık...
Bu ne mene toplumsal, tarihsel bir yalnızlık!”
Sayfa 59 - Ferit Edgü, 1986
Okur Takip Önerileri
“Nice insan yaşayıp öldü bende. Hiçbirini unutmadım. Ama seni hiç unutmadım.”
Sayfa 12 - Perisiz Ev
“Senin, benden uzakta, o uzaklarda,
bensiz, ben yanında olmadan,
ben senin sesini duymadan,
sesimi sana duyurmadan,
çok acı çektiğini düşünmüşümdür.”
Sayfa 69 - Karakış
