Serdar Özkan'ın Kayıp Gül Kitabı harika. Diana ve Mary çok güzel ve akıcı bir şekilde anlatmış. Serdar Özkan'ın olağanüstü hayal gücüne bayılıyorum. Serdar Özkan hem şimdi hem de gelecekte çok başarılı bir yazar olarak karşımıza çıkacak. Bundan yana umutluyum. Serdar Özkan'ın kitaplarını herkese öneriyorum. İyi okurlar...
Kesinlikle ALIN ,okuyun,unutunca tekrar tekrar okuyun!!!!
Kitabı Yahudi-Filistinli tarihini merak etttiğim için almıştım.Çoğu Türk müslüman gibi acı çektiklerini bilip tarihilerinden habersizdim.Sadece üzülüyordum
Şimdi çoğu şeyi biliyorum.Kitap tarihsel açıdan yeterli ancak bence de Biraz Yahudi taraftarı bi anlatım sergilenmiş.
Bu kitabı okurken gerçekten "İÇİM PARÇALANDI,ÇOK ETKİLENDİM." o sebeple tekrarlıyorum: ALIN...
Yanlı olma kısmını boşverirseniz yinede Yahudilerin yaptıklarını da açıkca yazdığı için kendi fikrinizi oluşturabiliyorsunuz.Yani kitap sizi pek kendi fikrine çekmeye çalışmıyor.Arşivinizde mutlaka bulunmalı.
“En evvel bir kin gelip mıhlanmıştı yüreğime; nasıl olurdu, nasıl olurdu da anneciğim bu gencecik yaşında ve üstelik “bir tanem” dediği beni bırakıp gidebilirdi? Lakin anlam veremiyordum, kimeydi bu kinim? Beni bırakıp giden anneme mi? Beni bırakıp giden annemin hastalığını geç fark eden babama mı? Beni bırakıp giden annemin derdine deva bulamayan tabiplere mi? Beni bırakıp giden anneme bu yazgıyı takdir edene mi? Sonradan anladım ki, bu sorularımın hepsinde “beni bırakıp giden annem” diyordum; suçlu annemdi ve benim kinim annemeydi.” (MELEĞİN GÖZYAŞI-ARİFZADE)
“Neden sonra yatağıma geçip uzandım. Gözlerimi odamın beyaz boyalı tavanına diktim. Dedemin bana anlattıklarının nasıl da bir kere daha bir damla gözyaşından bana yaşatıldığını düşünmeye koyuldum. Öylece uyuya kaldım. Rüyamda annem gelip başucuma oturdu. Narin eliyle saçlarımı okşadı. “Anneciğim” diye bağırdım hüzünle, “Anneciğim!” “Yavrum?!” dedi sevecen sesiyle, “sen bugün ağlamayı öğrendin; şimdiye dek yaptığın sadece gözyaşı akıtmaktı, lakin bugün şu masanın başında ağladın oğlum. Unutma ki, esneyen ya da gülen bir insan da gözyaşı akıtır ama ona ağlama denmez. İşte sen de şimdi ağlamayı öğrenmiş oldun bir tanem; dünya üzerinde acı çekmeyen çocuk yoktur. Japonya’da, Afrika’da, İskandinavya’da, dünyanın her yerinde, her zaman çocuklar üzülür. Ama unutma, ağlamayı öğrenen çocuk mutlu olmanın yolunu da bulmuş olur!”
Bu benim son rüyamdı.” (MELEĞİN GÖZYAŞI-ARİFZADE)
Kitabı keşke daha önce okusaydım diyorum şimdi. Bazen güldüğüm bazen de ağladığım yerleri oldu. Uzun zamandır bu kadar etkilenmemiştim bir romandan.
‘Kürk Mantolu Madonna; Maria Puder’, ‘Üst Kattaki Terörist’in Alt Kattaki Komşusu; Nurettin ‘, ‘Yüzüncü Ad’ın Dul Kadını; Marta’, ‘Baltası Kadar Masum Katil; Raskolnikov’, ‘İsimle Ateş Arasında; Nihade’, ‘ 5 yaşında kocaman bir çocuk; Alper Kamu’, ‘Afili Filinta; Nuh Tufan’, ve dahası...
Ben kimseyi Ömer kadar sevmedim.
Öyle roman
Bir FMArsal klasiği olan mutlu sonla taçlandırılmış harika bir kitap. Kitaplığımda aynı kitaptan sadece kapakları değişik diye 3 tane olan tek kitap Seni Sevmek İstemedim… Ve şimdi de 5. baskısını yaptığı için 4 tane oldu. :) Aslında bu kitap yeşil gözlü dev olarak da adlandırılan, yakışıklı zorba Doğan, yani Dodo’nun diğer FMArsal kitaplarında
