Oysa şimdi nerdeyiz, neyiz bak
Her umut belirtisinden uzağız
O sevilmiş gözlerde saf ve berrak
Bir ayna bile yok bakacağımız
.. Turgut Uyar..
Hiç bende değilsin, burada yoksun ki
Orada var mısın, ya da ben yok muyum
Tek degiliz seninle, bütün olmadık hiç
Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum
Sayfa 70 - Everest Yayınları -10.Baskı-Eylül-2020
Bazen şunu diyoruz kendi kendimize:
İşte bu bizim hayatımız.
Bak işte, biz buyuz,
bunları yaptık.
Şimdi nerdeyiz?
Ben de şunu diyorum kendime:
Jestlerimi harcadım, artık jest kalmadı.
Jestlerle hayat sürmüyor.
Net olmak lâzım.
Nerdeyiz şimdi bak, ne kadar uzak ?
Tahmin bile etme bırak
Sadece çevirme gözlerini 🎶🌞
Pirinç tanelerine çizdiğimiz kral resimleri bizi kurtaramadı
Ne de Babil'deki asma bahçeleri
Hakkını veremedik alınterimizin suçluyuz
Har vurup harman savurduk ömrümüzü
Akıllı bir maymun olmaktan öteye gidemedik
Şimdi bu kördövüşünde yenildikse suç bizim
Geç anladık zavallılığımızı
Her şeyi bu sağır göklerden bekledik yıllardır
Bizi kimseler inandıramadı ölüme
Bize kimseler öğretmedi insanlığımızı
Kim kurdu bu düzeni, nerdeyiz?
Bu tekerlekler nasıl dönüyor boşlukta
Bu umutlar, bu dualar, bu kahrolası hayaller
Nasıl bunca yıldır barındırdı bizi
Bu katı yürekli topraklar
Bu gülünç mezar taşları
Ölümler ölümler ölümler
Ölümlerden beter yalnızlığımız
Bu macera ne zaman bitecek söyleyin
Söyleyin ne zaman aydınlanacak
Bu karanlık alınyazımız
NE çok etkiler bizi kuşun çığlığı. ..
Bir zamanlar yaratılmış olan bir çığlık.
Ama çocuklar şimdi dışarda oynarken,
çığlık atıyorlar gerçek çığlıklar arasından.
Haykırıyorlar tesadüfü. Ara mekanlarında
bunun, bu evrenin, (oralarda o sağlıklı
kuş çığlığı duyulur, insanlar rüyada gibi -)
sürdürürler kendi haykırışlarının darbelerini.
Eyvah, nerdeyiz biz? Hep daha da özgür,
benzeriz başıboş bırakılmış uçurtmalara
koşturuyoruz yarı yukarıda, gülüşlerin uçlarında,
Sayfa 78Kitabı okudu
İnsan bir kere sever
Şair birkaç kere
Sarhoşun biri söyledi ilkini
İkincisi benimdi ama
Nerdeyiz biz şimdi, burası nere
Sayfa 342Kitabı okudu
-Şimdi nerdeyiz?
-Dipteyiz.
-Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
Hiç bende değilsin, burada yoksun ki
Orada var mısın, ya da ben yok muyum
Tek değiliz seninle, bütün olmadık hiç
Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum...
Pirinç tanelerine çizdiğimiz kral resimleri bizi kurtaramadı
Ne de Babil'deki asma bahçeleri
Hakkını veremedik alınterimizin suçluyuz Har vurup
Akıllı bir maymun olmaktan öteye gidemedik Şimdi bu kördövüşünde yenildikse suç bizim Geç anladık zavallılığımızı
Her şeyi bu sağır göklerden bekledik yıllardır harman savurduk ömrümüzü
Bizi kimseler inandıramadı ölüme
Bize kimseler öğretmedi insanlığımızı
Kim kurdu bu düzeni, nerdeyiz?
Bu tekerlekler nasıl dönüyor boşlukta
Bu umutlar, bu dualar, bu kahrolası hayaller Nasıl bunca yıldır barındırdı bizi
Bu katı yürekli topraklar
Bu gülünç mezar taşları
Ölümler ölümler ölümler
Ölümlerden beter yalnızlığımız
Bu macera ne zaman bitecek söyleyin Söyleyin ne zaman aydınlanacak
Bu karanlık alınyazımız
Sayfa 46
PART 2/ Et kemiğe yaklaşıyor...
PART 1/#171779972
PART 2
Geçen gün, çocukluğumda yaşadığım bir olayın içimde nasıl bir uhdeye dönüştüğünü, bu uhdenin yarattığı rüyaların bana nasıl yıllarca musallat olduğunu, peşimi hiç bırakmadığını, bu durumun artık canımı çok sıktığını, bu durumu aşmak için zihnimde bir zaman simülasyonu yaratıp, bana yapılanın
suyun ayak sesi
* suyun ayak sesi
* annemin sessiz geceleri için!
*
* kaşan şehrindenim
* fena sayılmaz halim,
* bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
* iğne ucu kadar da zevkim.
* annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
SUYUN AYAK SESİ
Annemin sessiz geceleri için!
Kaşan şehrindenim
Fena sayılmaz halim,
Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
İğne ucu kadar da zevkim.
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
