Görmediğimiz insanlar, en sevgili dostlarımız bile olsalar, yılların akışı içinde, yavaş yavaş soyut kavramlara dönüşürler, böylelikle onlara yönelik ilgimiz giderek salt mantıksal, hatta geleneksel bir ilgi olur: Gözümüzün önünde bulunanlara ise, sevdigimiz hayvanlar bile olsalar, canlı ve derinden duyulan bir ilgi gösteririz. İnsan doğası böyle duyumsaldır. Demek ki Goethe'nin şu sözü burada da kanıtlanıyor:
"Şimdiki zaman, güçlü bir tanrıçadır."
Sayfa 178 - Tasso, Perde 4, Sahne 4