“Bir teoriye göre, paralel evrenler vardır. Alternatif evrenler… O evrenlerin birinde, R., Bilinmeyen Kadın’ı sever. Üstelik bunu, kadın kendisini sevdiği için değil, kendisi onu fark ettiği için yapar. Daha onun hislerini bilmeden, kadına aşık olur. Çocuklarını beraber büyütürler.
Beyaz güller almaya devam ederler ama artık beraber yaşadıkları evde, beraber boyadıkları vazoda duruyordur.”
“Acı çekmiştim, diyordum hep. Eksik söylemişim. Acı çekmiştik. Değişmiştik, umudumuzu, yaşama sevincimizi kaybetmiştik. Annesini kaybetmişti, yalnız kalmıştı… Eskisinden daha yaralıydık ama aynı zamanda daha güçlüydük. Çünkü artık birbirimize sahiptik.”
“Gözlerimi sıkıca kapatıp boynuna gömdüm yüzümü. Hasret kaldığım kokusunu derin bir nefesle çektim içime. İçimdeki toz toprak dağıldı. O ışık, yıllar önce toprağın altına hapsettiğim, ne güneş ne su verdiğim tohumları canlandırdı.
Şimdi her yer yemyeşil. Her yer bahar. Darmadağın hiçbir şey yok.”