Doğa ve insan,
mutlu bir birlikteliğe gönüllü lakin diğerleri! bırakmıyorlar. Çünkü bu kadar sevmek sakıncalı! Çünkü bu sevgi onlardaki nefreti gün yüzüne çıkarır, göze batırır, vicdan azabı yaratır. Bu duyarlılık fazla...
"Ağaç, ağaçtır." diye dikte ediyorlar o insana. "Ağaçlarla konuşamazsın. Sen delisin! ama iyi olacaksın.