‘’ Tehlikeli bir soru dudaklarınızı yakıyorsa, telaşınız yüzünden yanılır ve bu sıkıntıdan kurtulmak için çoğunlukla en olmayacak zamanı seçer, en olmayacak çarelere başvurursunuz; ben de öyle yaptım; bir öğle vakti, Salacrou'nun evindeki davete gitmek üzere odamdan çıktığımızda Sartre'ın yüzüne alık alık bakarak: «Gerçeği söylesenize artık; hangimiz daha önemliyiz; M.yi mi, yoksa beni mi seçiyorsunuz?» diye sordum. «M.'yi kaybetmek istemiyorum, çok önem veriyorum ona, ama görüyorsunuz, yanınızdayım» diye yanıt verdi. Soluğu "kesilecek gibi oldu. Aslında «Aramızda bir sözleşme var. bunu bozmuyorum, fazlasını sormasanıza» demek işlemişti. Bu yanıt gelecek günleri tehlikeye düşürüyor, her şeyin yeniden ele alınmasını gerektiriyordu. O gün yemek yerken, dostların elini sıkarken ve gülümserken çok acı çektim; Sartre'ın endişeli gözlerle beni süzdüğünü hissediyordum, daha çok kasılıyor ve gittikçe katılaşıyordum, yemeğin sonunu getiremeyecekmişim gibi geliyordu bana.’’
‘’ Büyük farklar vardı aramızda. Ben onun anadilini iyi biliyor, yaşadığı ülkenin edebiyatını ve tarihini tanıyor, sevdiği kitapları ve yazdıklarını seviyordum; onun yanında kendi benliğimi unutuveriyordum, onun dünyasına giriyor, o dünyanın bir parçası oluveriyordum. Fakat o benim dünyamdan habersizdi; yazdıklarımı doğru dürüst okumamıştı. Sartre'ın yazdıklarını benden biraz daha iyi, kıl payı daha iyi tanıyordu.’’
Aramızda geçen en havadan sudan konuşmalar bile, çeşitli tuzaklarla doluydu. Annemle babam, sözlerimi kendi görüşlerine göre, işlerine geldiği gibi yorumluyorlar, ve benim aklımdan geçenlerle uzaktan yakından ilgisi olmayan anlamlar yüklüyorlardı. Oldum olası dilin gaddarlığına karşıydım; hele bu durumda. Barrés'nin ünlü tümcesini tekrarlamaktan kendimi alamıyordum: "Amansız oynaklıkları, karmaşık ruhlarımızı zedelediği sürece sözlere ne gerek?"
Modern çiftin temelini, Yunan, Yahudi ve Hristiyan geçmişlerinin ötesinde, Aydınlanma Çağı felsefecileri sayesinde vücuda gelen, aydınlanmış denilen burjuva ideolojisi atmıştır. Çift kavramının çerçevesini ve değerlerini Rousseau'ya (1712-1778) borçluyuz.
Sayfa 28 - Sel YayınlarıKitabı okudu
16. yüzyıldan itibaren, özellikle de 17. ve 18. yüzyıllara kadar Fransız yazarlarının ve halkının Doğu'nun saraylarına yönelik ilgisi çok derindi.
Sayfa 29 - Sel YayınlarıKitabı okudu
Ama Sartre ile Beauvoir, özerk bireyler arasındaki saygının ve minnettarlığını korumak kaygısıyla ve bu kaygının ötesinde, kadın-erkek birlikteliğinin imkansızlığının dışında neyi göstermiş oldular? Başkasının fiziksel bütünlüğüne olduğu kadar uğraşına da özen göstermek olan nezaketin bu doğruyu ne bir bakışı kaçırır ne de bir sözü. Erotik uyumun ve uyumsuzluğun ötesine geçmiş bir düşünce bağı, bir fikir alıverişi: Çift, onlara göre, bir tartışmadır.
Sayfa 32 - Sel YayınlarıKitabı okudu