Küçülmenin ilk adımında işçilerin boğazını sıkarlar.
Sayfa 96 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
Ben Beyoğlu'nun doksanlarını yaşamak isterdim. Translar, yazarlar, çizerler, şairler, rock müzisyenleri… Düşünsenize hepsi bir aradaymış.
Sayfa 83 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
Ayrıldığımız günü çok iyi hatırlıyorum. Neşem kaçtı o gün. İnsanın neşesi kaçınca öteki gün gelir değil mi? Gelmedi. Ama depresyona girmedim. Çünkü depresyona girecek şatlarım olsa da çıkacak durumum yok.
Sayfa 26Kitabı okuyor
tetik sağlam cancağzım, tetik parmağım kırık.
Sayfa 51Kitabı okuyor
sanırım sahip olduğum tüm kollarımla seni sardım.
Sayfa 50Kitabı okuyor
her sabah erken uyanmamdan dünyayı sevdiğimi anlayanlar; elbette hatrımı kırmadan, sırtıma hafifçe dokunurlar.
Sayfa 41Kitabı okuyor
“Erken yaşanan acılar zaman aşımına uğrar. Ve hayat sandığınızdan daha üretkendir. Ama yaratıcı değildir. Hep aynı acıları yaşatır insana”
Sayfa 36Kitabı okuyor
“İnsan, sokaklarını bilmediği bir şehirde acı çekemez gibi gelirdi bana hep.”
Sayfa 23Kitabı okuyor
“Ama ben süper değildim , kahraman da. En azından hâlâ eski gücümü bulabilmiş, ne olduğunu hatırlayabilmiş değilim.”
Sayfa 19Kitabı okuyor
geçtiğimiz altı ayda çok şey oldu
samanlıktaki iğneyle aramda bir fark vardı
kayboldu.
Sayfa 37Kitabı okuyor
bir yanardağdan örnek alacaktım kendimi
içim öyle genişti ki, içime atmakla olan derdimi
bir bir anlatsam bile, anlamayacaktı hiç kimse
tarihe, patladığım o ilk anla geçtiğime gücenecektim
bunca zaman, bunca lavı, bunca yerde
nasıl muhafaza ettiğimi, aslında zapt ettiğimi
takdir eden biri olabilir mi?
Sayfa 37Kitabı okuyor
Her gün biraz daha nasıl baba olunur üstüne çalıştı annem.
Sayfa 82 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
Ne kadar kaygı, korku varsa hepsi birden ayak parmaklarından boşalıyor. İnsanların korkuları ayak parmaklarından boşalsa ve yerin altını sarsa, sonra da tıpkı birbiriyle bağlantılı çalışan nöronlar gibi aynı korkuları yaşayanlarınki birbirine bağlanıp dursa ve o kanallardan birbirlerine seslenseler… Kurtulanlar dese ki "Geçecek". O zaman kimse yalnız hissetmezdi.
Sayfa 74 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
30'larımın en başındayım. Herkes, "30'a geldiğinde hayat acayip değişiyor," dedi bana. 30 oldum ve 40'ına gelen arkadaşlarım bu defa da "Of, 30'larda insan çok düşünüyor, 40'ta bir rahatlıyorsun," demeye başladı. Bi' rahatlama yaşına bir türlü gelemeyecek olmaktan endişe duyuyorum. Ama 20'lerimdeki kolektif depresyonu geride bıraktığım için mutluyum. 20'lerindeyken acıyı tek başına çekmenin, kaygıyı yalnız başına duymanın, bir başına stres olmanın, hatta birine gıcık olmanın, birinden intikam almanın mümkünatı yok. Eminim tüm örgütler yirmili yaşlarındaki insanlar tarafından kurulmuştur. Ayrıldın mı? Hemen toplanılır, o acı birlikte çekilir. Ayrıldığın kişi yeni biriyle mi birlikte oldu? Toplu halde o kişi stalklanır ve en feminist arkadaşların bile hareketi bir kenara bırakıp başka türlü bir kız kardeşlik duygusuyla kadından nefret eder. Otuzlarındaysan, "Tamam Ayşe Pürencim, en fazla bir yıl daha uyku hapını ikiye kırıp uyuyacaksın," diyorsun.
Sayfa 72 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
Bazı acı türlerine karşı bağışıklık kazanamıyorum ben. Her yıl değişen grip virüsüne karşı geliştirilen aşılarda hep o yıl aslında popüler olmayan bir virüse yakalanmışım gibi hastalanıyorum.
Sayfa 72 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor