Gençliğimiz Partinin Devrimci Yolunda İlerliyorEnver Hoca · Proleter Devrimci Aydınlık Yayınları · 05 okunma
Kısa Bir Mola
Günaydınlar sevgili kitap severler.
Bugün sizlere #burcudinçer #beşöykü kitabından bahsedeceğim.
Yeni taşınılan bir ev, açılmamış koliler, yerleştikten sonra ayakları uzatıp içilecek kahvenin hayali… Derken kapı çalar. Ding dong
Bir buket çiçek!
Kimden geldiği belirsiz. Kime geldiği belirsiz. Çiçekte bir kart. Kartta bir saat, bir adres. Gider miydiniz?
Sonra bir kaza. Yayaya çarpıp kaçan bir sürücü. Panikle aranan bir avukat. Olay yerinde bir avukat. Olay yerinde polisler, izleyenler, meraklılar. Avukat farkında olmasa da kazazede babası. Avukatsa olayı örtbas etme peşinde.
Siz olsanız ne yapardınız?
Özel ders veren bir öğretmen, Leyla. Güç bela getiriyor ay sonunu. Bir adamla karşılaşıyor yolda. Adam belli aç. Leyla nerede görse tanır o ifadeyi. Kendisine yetişemeyen Leyla ne yapsa şimdi?
Davut babasıyla kâğıt topluyor. Camdan onu izleyen biri. Davut’un arkadaşı diyor kendisine. El sallıyor Davut ona, her camın önünden geçtiğinde. Düşlüyor o cam kenarında hep beraber top oynadıklarını. Davut, babası, camdaki çocuk, babası. Bir süre sonra geçmez olur Davut ve babası. Bir gün haberlerde onları görür.
Ne olmuş Davut’a?
Plaj dönüşü tırmanılan bir yokuş. Mahallede çiçek kokusuyla karışık kızarmış hamur kokusu. Kadınların eteğini uçuran rüzgar. Geçmiş, çocukluk, ada.
Her adımda çocukluğa dönmek mümkün olsa. Anneler yine hamur kızartsa. Güzel olmaz mıydı?
Kısacık bir mola verdim bu sabah hayata. Şimdi kalkıp kahve yapacağım. Balkondan denize bakıp çocukluğumu anacağım.
Beş Öykü 
Burcu Dinçer
Yeşil Yol filmini çoğumuz izlemişizdir. Mükemmel bir filmdir. Tabi filmi izlediğim vakitler kitap okumuyordum. Bu eserin de 
Stephen King'in kaleminden çıktığını bilmiyordum. Eserimizin baş karakteri John Coffey, kahve gibi, ama farklı yazılıyor. Ellerinde iki çocuk ölüsü ile bulunur ve hapise atılır. Kendisi dev gibi bir adamdır. Zaten gardiyanlar bunu görünce neye uğradığını şaşırır. Baş gardiyan bunun yakın dostu olur. Kısacası Patron! İdama mahkûm edilmiştir John Coffey. Sadece zamanını bekler. İdamlar ise elektrikli sandalye de gerçekleştirilir.
-"Hiç kimsem yok patron."
-Ne de olsa, atasözünde dendiği gibi, bozuk bir saat bile günde iki kez doğruyu gösterirmiş.
-John Coffey ki, gözleri her zaman yaşlarla dolu; tıpkı asla iyileşmeyecek bir yaradan akan kanlar gibi.
-Zamanı geri çevirebilmek için her şeyi verirdim ama bunu kimse yapamaz.
-"Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum."
Sürükleyici bir Castle Rock hikayesi anlatmak için uzun uzadıya yazmaya gerek olmadığını bir kez daha ortaya koyan 128 sayfalık kısacık bir Stephen King hikayesi.
Küçük kasabalarda zaman zaman toksik hale gelen, ötekileştiren, baskıcı insan ilişkileri fantastik unsurlarla çok güzel harmanlanmış. Baştan sona merak duygusunu canlı tutmayı başarıyor. Muğlak sonu çok tatmin etmese de okuması çok keyifli, kurgusu güzel ve akıcı kansız/şiddetsiz bir kitap.
Keyifli okumalar diliyorum.
