Belemir

184 syf.

Puan vermedi

Haklı şiddet var mıdır?

Bu romanın otobiyografik olması ve yazarın bu mesafesizliği, mesafeli bir hava yaratmış gibi geldi. Duygusallık beklerken yaşananların mantıklı bir çözümlemesine seyirci oldum. Bunu yaparken de şiddet, ırkçılık, homofobiyi mercek altına almış. Noel gecesi Kabiliyeli Reda tarafından tecavüze uğrayan, sonra ölümle yüzleşen Edouard kurban olarak, diğerleri gibi "yetişkin Arap erkek" diye ırkçı yaklaşımla kestirip atmadan, faili suçlamak yerine, onu aklamaya çalışır, aklamak ister aslında. Şiddetin kökenini coğrafyanın şiddetine bağlar. "Nefretle yaklaşılan insanların yazgısı, bilindiği üzere ve kaçınılmaz olarak nefret edilmeye layık insanlara dönüşmektedir." der. Ben bu kadar "kaçınılmaz" yaklaşımı aşırı buluyorum. İnsanların içinde bastırılmış saldırganlık içgüdülerine egemen olabilme tercihine sahip olduğumuzu düşünüyorum, kimileri için daha kolay, kimileri için daha zor. Bazı şeylerin tetiklemiş olması, şiddeti aklamaya çalışmak için yeterli gelmiyor. Haklı bir şiddet olduğuna inanmıyorum.

Şiddetin TarihiÉdouard Louis · Can Yayınları · 2023193 okunma

Belemir

114 syf.

Puan vermedi

Bakımevi denilen insani enkaz toplama evi ve misafirleri insani paçavralar

Kitabı okumadan, önyargılarımla tahminde bulunurken, duygusal ve kederine boğulmuş bir karakter tahayyül etmiştim. Ne kadar çok yanılmışım! Nefretle yazılan bir roman bu. “Hayatın adaletsizliğine, ona en büyük zararı verebilecek olan şeyle, entelektüel şiddet ve öfkeyle karşılık vermek gerekir.” diyor kitabın yazarı Rosales. Şizofreni tanısı alan Rosales, aslında bu kitapta da kendini, yaşadığı bakımevlerini, geçmişindeki Küba sürgününün izlerini yansıtır, içindeki öfkeyle, şiddetle, kötümserlikle. Kitabın sayfalarını çevirirken hissettiğim şey, merhamet, nefret, şefkat ve gaddarlığın tuhaf karışımı idi, tıpkı Rosales’in kendi hissini tariflediği gibi. Kitap boyunca o topyekûn sürgün olma durumunu, tüm hücrelerimde hissettim. Küba’ya dair duygularına ilginç bir şekilde bilinçaltından erişiyoruz, sık sık Fidel Castro ile yüz yüze geliyor rüyalarında. Ama beni, içine düştüğü yabancılaşma hissi daha çok etkiledi. Hayatın süprüntüsünün tıkıştırıldığı bakımevleri, kimsesizlik ve defolamama lüksünün bile olmayışının acıklı bir tezahürünü görüyoruz romanda. “Elime bir tabanca aldığımı hayal ediyorum. Dayıyorum şakağıma. Tetiği çekiyorum,” demişti Rosales bu kitapta. 6 Temmuz 1993 günü gerçek, bu cümlelerin yerini aldı.

Felaketzedeler EviGuillermo Rosales · Jaguar Kitap Yayınları · 20172,471 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Belemir

134 syf.

Puan vermedi

İntiharı konuşmak zorundayız.

İntihar hakkındaki tartışmalar genellikle hukuki, ahlaki, dini ve psikiyatrik boyutuyla ele alınmaktadır. Eskiden beri hayatın, Tanrı’nın bir armağanı olarak görülmesi nedeniyle intihar günah sayılarak birtakım dinler tarafından yasaklanmıştır. Hristiyanlar için insan yaşamı, yönetme hakkına sahip değildir, kullanma hakkına sahip olduğumuz bir

devamını oku

İntihar Üzerine NotlarSimon Critchley · Pharmakon Kitap · 201659 okunma

Belemir

188 syf.