Yorgunum ustam;
Ne katıksız somun isterim senden,
Ne bir tas su,
Ne taş yastıkta bir gece uykusu.
Var gücünle asıl sükunetime,
Çığlığım kopsun,
Uzat ellerini güneşe dokun,
Uyandır uykusundan,
Tut yüreğimden ustam tut,
Tut beni, sür güne...
Bir köy muhtarsız olmaz. Bir iğne ustasız olmaz, sâhibsiz olamaz. Bir harf kâtibsiz olamaz, biliyorsun. Nasıl oluyor ki nihâyet derecede muntazam şu memleket hâkimsiz olur? Ve bu kadar çok servet ki, her saatte bir şimendifer gāibden gelir gibi, kıymetdar, musanna‘ mallar dolu gelir. Burada dökülüyor, gidiyor. Nasıl sâhibsiz olur?
…m.a
Bana nasıl acımasız ve de vefasız olduğumu soruyorsunuz.
Katıksız olsaydım sorabilirdiniz. Fakat ben bir insanım ve beni siz bu hale getirdiniz..
Ben seni, bir şarkıda tanıdım,
Ben sana bir şiirde rast geldim...
Gözlerine, ömür boyu hapis yedim...
Katıksız olanından muhebbet hapis hemde...
Saçlarına düşen yıldızın, görüntüsüne aşık oldum..
Güneşin yüzünde oluşturduğu haleye tutkun oldum...
Uzakta olsan ne olur, kalbime temel atmışsın...
Bakışına, en büyük hazineyi harcarım, ömrüm nedir ki yanında...
Ben senden önce ham kömür tanesiydim, seninle mücevher oldum...
Unutma kömürde elmas da aynı malzemedendir. Anlayana bir kelime yeterde anlamak istemeyene destan yazsan boşmuş bunu da yeni anladim...
Elveda deniz gözlüm, elveda başak tanem, elveda diyarların güzeli....
Bilin: Halkın ekmeğidir adalet.
bakarsınız bol olur bu ekmek,
bakarsınız kıt,
bakarsınız doyum olmaz tadına,
bakarsınız berbat.
Azaldı mı ekmek,başlar açlık,
bozuldumu tadı,başlar hoşnutsuzluk boy atmaya.