Kendine bile inanmayan bir adamım ben artık mualla!
Tanrı var mı? yok mu?
Nerdedir derdi nedir?
Felsefik takılma şimdi ben kendime salıncak yapmışken alkolik efkarlanışlardan,
Sallanıyoruz bak fena mı
Sen kucağımda,
Hayalden falan,
Saçlarını da okşarım birazdan
Ellerini de tutarım hatta
Bozma işte fiyakasını çok durmıcak zaten kanımda
Gerçi sen
Ümit Yaşar Oğuzcan/Ölüme Gazel
Ne kötü bir dünya bu; sevgisiz, acımasız
Yaşarken dolu dizgin, ölüvermek apansız
Sen, en güzel yerinde olsan bile yaşamın
Alırlar, götürürler bir yerlere zamansız
Bütün o sevdiklerin, dostların, yakınların
Koyup giderler seni orada yapayalnız
Çalkalanır gidersin kapkara bir boşlukta
Ne sevinç, ne de keder; artık her şey anlamsız
Hakkın yok üşümeye, ağlamaya, gülmeye
Unutma! ölüsün sen, boş bir kalıpsın cansız
Her şey geride kaldı, ne sandın yalan dünya
Gördüğün gibi işte; bir ölüm var yalansız.
Tut Yüreğimden Ustam
Ustam!
Aklım firarda.
gözbebeklerimde müebbet hüzün,
dilimde ay kesiği bir yara,
düşüm kırık dökük,
umudumun boynu bükük,
bir öksüzün omuzlarında sukut.
yüreğim sana emanet sıkı tut.
Ustam!
Aklım firarda.
Gözbebeklerim de müebbet hüzün,
Dilimde ay kesiği bir yara,
Düşüm kırık dökük,
Umudumun boynu bükük,
Bir öksüzün omuzlarında sukut.
Yüreğim sana emanet sıkı tut.
her şey yapılabilir
bir beyaz kağıtla
uçak örneğin uçurtma mesela
altına konulabilir
bir ayağı ötekinden kısa olduğu için
sallanan bir masanın
veya şiir yazılabilir
süresi ötekilerden kısa
şairlerin gitmeleri de mi şiirdir? yoksa şairler hep gidenler midir? yeni şiirler uğruna gönül feda edenler.. kendisine şiir yazılanlar şiir mi zannederler kendilerini? oysa yaptıkları şiire katık olmaktır varlıklarınca. hem sonra katıksız da şiir olur değil mi? şiirsiz şair olmaz da, katıksız şiir olur. en azından birkaç dize yazılabilir o bahtı kara kalemle.