Maddenin dönüşümünde kendi ölümsüzlüğünü görmek, kırılan ve artık faydasız olan değerli bir kemanın kutusuna parlak bir gelecek öngörmek kadar gariptir.
Sanki hem korktuğum hem de bilincine varmak istemediğim bir hatıra birden ortaya çıkacak, çok mutsuz olacaktım. Tıpkı unutmak istediğimiz bir hayalin gözümüzün önüne gelivermesi gibi...
Bazen de bir şeyi kelimelerle düşünebilirdim ama gözümün önüne onu bir resim olarak asla getiremezdim:
Siyah ışık gibi, Annemin ölümü gibi ya da Sonsuzluk gibi..