Şîrîn çok olgun bir kadındı. Bir gün Hüsrev, Şîrîne: “Mülk ve saltanat bâkî olsa ne güzel şeydir!“ der. Şîrîn, bu sözü şu hakîmane cümle ile karşılar: “Öyle olsaydı biz bu saltanatı nereden bulurduk?“
Sayfa 548 - Milli Eğitim Yayınları 1952 BaskısıKitabı okudu
Tu bibe bihar
Ez kulîlkên baxçe
Tu bibe havîn
Ez jî germahiya te
Tu bibe payiz
Ez pelên zêrîn
Tu bibe zivistan
Ez jî berfe te
Tu bibe jiyan
Ku ez jî bijîm!...
Karînê Osêyan
Colemêrg 2024
Mirin
Sibe an dusibe, piştî çendakî,
Teqez dê bimrim bi xweşî û çakî,
Ji bo çûna min hêvî ji yaran
Ew nexeyidin zînhar tucaran
Cendek dimirê, lê can dimîne,
Bo tiştên herhe tunebûn nîne,
Mirin, vejîne li cihekî din,
Ew cih şîrîne, diyare ji min,
Gelo ma zanî, ku de diçe can?
Ev ji yezdane, diçe nik yezdan,
Kesên bîr nabin felsefa jînê,
Wan navê mirin,
Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senlen ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bu bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum ve senin için her şeyim. Beni seviyorsun ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki. Acaba Mecnun Leylâ’yı elde edip onunla evlenseydi, Ferhat Şirin’e kavuşsaydı, aradan bu kadar yıl geçtikten sonra bizim birbirimize olduğumuz gibi tutkun olabilir miydi? Yangın olabilir miydi? Sen ne dersin buna?
14 Temmuz 1972Kitabı okudu
Şirin’e
Bugün kendime soruyorum: Böyle birisi var oldu mu gerçekten? Yoksa benim Doğu saplantılarımın bir ürünü müydü sadece? Geceleri, fazlasıyla geniş odamın yalnızlığında, içimde bir kuşku uyanıp aklım gidip gelmeye başlayınca, kalkıp tüm ışıkları yakıyor, bir zamanlar bana gönderdiği mektupları bulup çıkarıyor, sanki onları yeni almışım da mühürlerini ilk kez açıyormuşum gibi yapıyor, kokularını içime çekiyor, bir kaç sayfasını okuyorum yeniden; üsluplarındaki soğukluk bile içimi rahatlatıyor, içimde yeni doğan bir aşkı yaşıyormuşum izlenimine kapılıyorum. Ancak o zaman yatışıp mektupları yerlerine kaldırıyor ve yeniden karanlığa gömülüp kendimi korkmadan geçmişin göz kamaştırıcı anılarına bırakıyorum...
Sayfa 318Kitabı okudu
Son Adanın Çocukları
Nehrin öte yakasında dağla ilgili güzel bir masal anlatılır.Ferhat adlı.
delikanlının,sevdalısı Şirin’e kavuşabilmek için o dağı deldiği söylenirdi.Ben de meraklı bir çocuk gözüyle taşan nehre,dağa,taş köprülere şaşkınlıkla bakar dururdum.Benim için bir masal kentiydi Amasya.
Sayfa 7 - İnyKitabı okudu
"Beni bir daha arkanda bırakırsam seni terk etmem.” Merakla kaşları havalandığında devam ettim."Acımam, topuğuna sıkarım. Evde kalır benim görevden dönmemi beklersin. Ciddiyim Yağız.”
"Beni korkuttun. Komutanını tehdit eden ilk askersin Şirine.”
"Komutanımı değil, sevgilimi tehdit ediyorum.”
Sayfa 72Kitabı okudu
Bir nevi Ferhat’a dönmüştüm.
O Şirin’e ben bahçeye sevdalı.
Haliyle bir türkü tutturdum...
Sayfa 34Kitabı okudu
Ji bejna hîvê
Siyek maye li rûyê te
Wiha ronî
Wiha rewşen
Heya jê were şad û şeyda..
Rengê Peyvê
Hezkirina te
Dilopek baran e
Bi ser gula de bariya
Bê minet!
Tîrêja rojê bû
Ronahî da gul û mêrga
Bê minet!
Gul bişkîvîn
Şax û bêhnvedan
Bi min re keniyan
Bê minet!
Newaf Mîro