Şimdi boş kaldı serteser yuvalar;
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân! –
Son kalan mâi tüyleri kovalar
Karlar
Ki havada uçar uçar ağlar.
Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir
Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter…
Dök ey semâ -revân-ı tabiat gunûdedir-
Hâk-i siyâhın üstüne sâfî şükûfeler!
Her şahsâr şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek!
Girdim mekan -î ilme
Baktım müzakere odasına
Bomboş idi
Baykuşlar eksik idi (baykuş, tənhalığa işaret)
İçimden geçti şu nida
Ettim hemen ibtida
Heyhat,olsun size sed heyf! (Şimdiki yeni talebelere)
Memlû idi odamız,şita-û seyf!