maria puder
@sivilitiatsizlik
raif’in kalbi.
25 February 1907
47 reader point
Joined on February 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“ görülmüştür “ damgası yemiş pulsuz mektuplar
cemal süreya’nın on üç gün boyunca 1967-1978 yıllarında aralıksız yazdığı bu mektuplara, aslında tek ve uzun bir mektup gözüyle bakmak daha doğru. biçimsel açıdan oscar wilde’ın de profundis’i gibi.
zuhal tekkenat, cemal süreya’nın ikinci eşi ve aynı zamanda memo emrah’ın da annesidir. cemal süreya, “ipekböceği sesli sevgilim” der biricik zuhal’i için. doğruluğundan emin olmamakla birlikte bir de hikaye dolaşır onların evlilikleri hakkında: usta şairimiz bir arkadaşına düğmesini dikebilecek bir kadınla evlenmek istediğini söyler. bundan birkaç gün sonra ise zuhal’le tanışır. görür görmez zuhal’den etkilenen süreya, yaka düğmesini koparıp ona uzatır ve evlenme teklifi eder.
meselenin özü şu ki, cemal süreya gerçekten çok sevmiştir zuhal’i. zuhal de, hayatının en mutlu ve en mutsuz günlerini onunla yaşamıştır. böylesine çapkın bir adamla birlikte olmanın kolay olmadığını, az çok tahmin edebiliyoruz.
İşte süreya’nın “on üç günün mektupları”, zuhal hastanedeyken ona yazdığı 24 mektuptan oluşur. her cümlesi aşk, her cümlesi hasret kokar satırlarının. ben de sizlerle süreya’nın eşine yazdığı mektuplardan bazı satırları paylaşayım istedim. 
On Üç Günün Mektupları 
Cemal Süreya paylaşalım da, siz de oturup bir sorgulayın bugünkü aşkları.
gündelik yaşamın sıkıntıları içinde, bir yandan yaşam kavgası verirken bir yandan da bütün boyutlarıyla şiiri yaşayan dar gelirli devlet memurunun uzun bir aşk mektubu.
önce polyanna idim, sonra “bir şey var” oldum. kem gözlü muhabbetler eden bir insandan gözlerine bakmadan konuştuğumu öğrendim, huzursuz olduğum yerden gitmeyi, bahçede oturmayıp sandalyeyi bahçeye çevirerek de çay içebileceğimi, hizmetli ablanın da muhabbete ihtiyaç duyduğunu, kaçak çayın sağ tarafta demlendiğini denizine bakmayı zar zor kabullendiğim istanbul’da, artık söylüyorum.
kış bulutunda, bahar rüzgârında, mavi değil de kir yeşili olduğunda, baktığım yer metrobüs bile olsa çok güzelsiniz birhan hanım.
ev sahipliğiniz ve “taş parçaları” şiiriniz için de ayrıca teşekkür ederim. 
Y'ol 
Birhan Keskin
