Emek kritik bir kelime çünkü her şeye emek istiyor bahçe yemek istiyor biri sevmek istiyor bir ilişki emek istiyor emek olmadığı zaman ne kadar güçlü ne kadar güzel ne kadar tatlı da olsa bir şeyler zaman içerisinde zayıflıyor çirkinleşiyor acılaşıyor dolayısıyla emek şart her zaman insanın içinde taşıdığı kabiliyetler ve yetenekler de emek
Puta Tapınma
Tarihte duyumculuk, materyalizm ve animiz her zaman iç içe var olmuşlardır. Duyumculuk ve materyalizmi kabul eden toplumların dini yönelişleri puta tapınmada ifadesini bulur. Çünkü duyumcu bakış açısına sahip kimseler, gözlerinin görmediği bir tanrıya iman etmekte oldukça zorlanırlar. Dikkatleri ni çeken somut bir sembol ararlar. Fitri duygularını tatmin etmek için çabucak putlar yaparlar ve yaşamlarının diğer kesitlerinde olduğu gibi onlara ruhani anlamlar yüklerler.
Hz. İbrahim işte bu tür bir toplum içinde yetişmişti. Toplumda putperestlik, -materyalist hayatın diğer alanlarında olduğu gibi- en yüksek zirvesine ulaşmıştı. Yüce Allah onlardan şu şekilde söz etmektedir:
Onlara bir de İbrahim'in hikayelerini anlat. Babasına ve kavmine: "Neye tapıyorsunuz?" demişti de onlar: "Putlara tapıyoruz; saygıyla onların huzurunda duruyoruz" dediklerinde, şöyle demişti: "Dua ettiğinizde işitmiyorlar değil mi? Size fay daları da dokunmuyor, kötülük de edemiyorlar." "Evet ama atalarımızın böyle yaptıklarını gördük". dediler. İbrahim: "Şimdi anladınız mı neye tapıyormuşsunuz? Siz de eski atalarınız da; onlar bana düşman ama alemlerin Rabbi değil; beni yaratmıştı, şimdi de O yol gösteriyor; beni O yediriyor, içiriyor; hastalandığımda yine O iyileştiriyor; beni öldürecek olsa da, sonradan diriltecek; hesapların görüleceği gün hatalarımı bağışlayacağını umuyorum.
Sayfa 52 - MahyaKitabı okudu
" Bir gece Elif Ada acıkmış, ağlıyor. Mama yapıp geliyorum. Kucağımda mamasını yedirirken gözüm bir anda göğsüme kayıyor. İnce bir sızı önce boğazımı sonra göğsümü acıtıyor.
Sonra çocukken kapıların zillerini çalıp kaçtığımda yaşadığım heyecana benzer ruh halimle bir anda göğsümü açıyorum. Kızımı emzirmeye çalışıyorum. Birkaç hamleden sonra göğsümün başını yakalıyor. Çekiyor, çekiyor ve bırakıyor.
Gerisi kocaman bir hava boşluğu...
Gerisi zilini çalıp tam kaçacakken açılan kapı...
Gerisi yanağımdan süzülen renksiz bir gözyaşı...
Gerisi...
Anladınız mı siz onu?
Yaraya tuz basmayın, çiçek bırakın."
Hayattan kopuk bir din değildir İslam.
“Gökten su indirerek onunla size rızık olmak üzere mahsuller meydana getirmiştir."
Yâni o semanın bir birimi olan bulutlardan su indirmiştir Allah. Ve o indirdiğimiz suyla sizin için bitkiler bitiriyoruz. Siz bunları bilirsiniz, biliyorsunuz. Gözünüzün önünde her gün yaşıyorsunuz bunları. Ayrıca bunları bilmek için, bildirmek için deliller getirip felsefeler yapmaya gerek de yoktur. Öyleyse: Bütün bunları anladınız mı? Öyleyse hemen arkasından bu kadar bunları bilip bilip de:
"O halde, bile bile Allah’a ortaklar bulmayın."
Bütün bunları yaratan, bütün bu nîmetlerle sizi perverde eden Allah’tan başka bir İlâh olmayacağını bilip dururken, Allah’a nidler, eşler, ortaklar aramaya, bulmaya kalkmayın! Rızasını kazanacağınız, kendilerine kulluk edeceğiniz, hayat programlarınızı kendilerine soracağınız, sistemlerini sistem kabul edeceğiniz Allah’tan başka Rabler, Allah berisinde efendiler bulmaya kalkmayın! Veya Allah’ı sadece hayatın bazı bölümlerine karışan, ama öbür bölümlerde yetkisiz kabul etmeyin! Namazınıza karışan, ama kılık kıyafetinize karışmayan, Orucunuza karışan, ama hukukunuza karışmayan, mescidinize karışan, ama kazanmanıza, harcamanıza, çocuklarınızın eğitimine, sofranıza, ev tefrişlerinize, düğününüze derneğinize, okumanıza yazmanıza, meslek seçiminize karışmayan bir Allah kabul etmeyin. Hayatınızın bazı bölümlerine karışan, Allah dışında o bölümlerde söz sahibi olan varlıklar, efendiler, amirler bulmayın! Diyor Rabbimiz.
Rıfat Ilgaz'ın hastaneye yatışı ile ilgili, Başdan gazetesinin, 28.1.1949 gün ve 25. sayısında şu haber verilmiştir: "... hastaneden çıkan Ilgaz, on gün kadar savcılıkta ifadeler ve muhakemelerle meşgul olmuş ve tekrar hastalığı arttığından yatağa düşmüştür. Rıfat'ı para ile yatıracak bir hastane dahi bulunamamış, nihayet Vali Vekili Haluk
Ştoltz da kendini zor yenerek ve sözleri ile kendini de yaralayarak:
— Size yardım edeyim... Siz... âşık oldunuz değil mi?
Olga susarak, evet, demek istedi. Ştoltz yine korku ile ürperdi. Dudaklarının titrediğini hisseden Ştoltz, soğukkanlı olmaya çalışarak:
— Kimdi? Bu bir sır değil ya? diye sordu.
Olga için bu bir sırdan da beterdi. Bir başka isim söylemek, bir başka hikâye uydurmak isterdi. Bir an duraksadı, fakat yalan söylemek elinde değildi. Büyük bir tehlike anında kendini bir kayalıktan aşağı atan ya da alevler içine atılan bir insan gibi birdenbire, "Oblomov!" dedi.
Ştoltz donakaldı. İki dakika sustular. Ştoltz hayretle tekrarladı:
— Oblomov! İmkânı yok. Bir yanlışlık olacak. Ya kendi duygularınızı yanlış anladınız ya Oblomov'u ya da aşkı!..
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları / E-pubKitabı okudu
Çünkü o bir Akdenizli'dir. Bizdendir kısacası... Uygarlığın parlak güneşi bedenini ısıtmış, gözlerini kamaştırmış, beynini kavurmuştur. Uygarlığın, doğu ile batı arasında bir sarkacın düzenli gidip gelmeleri gibi el değiştirdiğini söyleyenlere bakmayın siz. Uygarlık, bir yerde yok olup bir başka yerde yeniden doğmadığı gibi hiçbir zaman ne batıda ne doğuda ortaya çıkmıştır. Uygarlık, Akdeniz'in gürbüz çocuğu olagelmiştir hep. Bizim uygarlığımız... Biz, derken Türkler'den değil, Anadolular'dan söz ediyorum. Denizi neden sevdiğimi anladınız mı şimdi?
Sayfa 144 - Yapı Kredi Yayınları
