Masumiyet Müzesi okurken karakterlere karşı bir çok duyguyu hissedebiliyorsunuz; kızıyorsunuz, gülüyorsunuz, sinirleniyorsunuz, neden böyle yaptı diye düşünüyorsunuz, sadakat, saygı ,sevgi ve hüznü bize bolca hissettiriyor. Kemal'in Füsun'a karşı hisleri ve hisleri için neler yapabileceğini çok net bi şekilde görebiliyoruz. Aşkın hatırası için sevgilisinin birçok eşyasını çalan ve bunları biriktirirken onlara bakarak Füsun'u düşünmesi sevgisini hissettiriyor. Bu eşyalarla kurulan Masumiyet Müzesi'ni çok merak ediyorum. İstanbul'da gezmek istediğim yerlerden birisi oldu . O eşyaların her biri ve birçok sahne okurken gözünüzde canlanıyor ki bu da yazarın o güzel kaleminden kaynaklanıyor. Akıcı ve özgün kalemi yazarı sevdiren unsurlardan. Gözümün önünden bir sinema gibi akıp gidiyor kitap. Ama 250. sayfadan sonra sanki ben okudukça kitap sayfası artıyor gibi hissediyordum. Bazı kısımların biraz fazla uzatıldığını ve bunun da okuru biraz yorduğunu düşünüyorum. Artık ne olacak, ne zaman bitecek diye bekledim bi ara. Ama sonunda çok şaşırdım hiç yani böyle bitmesini beklemediğim bir romandı. Açıkcası bu da beni etkiledi ve sevdirdi. Her kitabın okunması için doğru bir zamanı vardır ve bende Masumiyet Müzesi'ni doğru zaman da okuduğumu düşünüyorum. Çünkü bu kitabı seven olduğu kadar sevmeyen de var. Okurlar yarı yarıya ayrılmış durumda. Bazı yerler okurken beni yordu. Onun dışında sevdim. O yüzden 2 puan kırdım. Peki siz okudunuz mu ne düşünüyorsunuz bu kitap hakkında ?
Masumiyet Müzesi 8/10
nalkan’a bu muhteşem eserlerle bizi tanıştırdığı için tekrardan teşekkür
