SİZCE ???
Yaşama ağlayarak gözlerini açar insanlar.Aynı sevinci yaşar anne babalar.Duygular , sevinçler acılar üzüntüler aynı olur kimi zaman... Ama bir şey vardır bir şey eksik. İşte bu eksiklik insanların genlerinden, metabolizbalarından veyahut doğuşundan gelen sıkıntılardan değil de kendilerini yüksek görmelerinden kaynaklanan bir hastalıktır. Nedir bu
Noktacılık akımı ile yapılmış resimlerden bahsediliyor.
Ben yaşlanmanın o tablolardan birine bakmak gibi olduğunu düşünürüm her zaman. Tablonun karşısına geçtiğin an, doğduğun andır. Hiçbir şeyin belli bir anlamı yoktur henüz. Sadece çok fazla ışık ve renk vardır. Ama yaş aldıkça, tablonun önünden biraz geri çekilmeye başlarsın ve resim daha anlamlı bir hal alır. Tüm o noktalar çiçeklere, insanlara ya da köpeklere dönüşmeye başlarlar. Perspektif kazanırsın. Ama eğer sonsuza dek yaşarsan... bu, tablodan uzaklaşmaya devam etmen anlamına gelir ve bir süre sonra o kadar uzağa gidersin ki, tablo sadece uzaktaki küçük bir renk parıltısı gibi görünür. Daha yakınken nasıl göründüğünü hatırlarsın ama bir daha onu o şekilde görme şansın yoktur. Ondan uzaklaşmaya devam edersin, artık hiçbir renk kalmayıp, tablo sadece ışıklı bir nokta haline gelinceye kadar... Sonundaki etrafındaki karanlık o noktayı da yutar, sönen bir yıldız gibi kararır tablo. Ve bunun hüznü çok büyük olur, sizce de öyle değil mi? Sadece sevdiğiniz insanları kaybettiğiniz için değil -bunu hepimiz yaşarız- görüş alanınız bu kadar genişlediği için de acı çekersiniz. Tarihin şahit olduğu tüm trajedilerin tekrar tekrar yaşandığını görürsünüz. Tüm o zamanların altında kalıp, su almaya başlamış bir gemi gibi batarsınız.
Sayfa 214 - Yabancı Yayınları, 1. Baskı, Mart 2017Kitabı okudu
İslam’ın 15. asrında Müslümanlık
Güzel günler dilerim
Günümüzde İslam’ı doya doya yaşayabilmek mümkün mü sizce? Çekinmeden, korkmadan acaba itibarımı kaybeder miyim, benimle dalga geçerler mi diye düşünmeden birisine İslam hakkında bilgi vermek ya da uyarmak kolay mı?
İslam dini biz Müslümanlar arasında ne kadar gündemimizde? Hayatımızın merkezinde gerçekten İslam dini mi
Şairane bir isim değil mi sizce de kuşlar yasına gider ... İnce ince düşünülmüş ya da ruhu ince biri tarafından kaleme alınmış.. Ben iki ihtimale de tamamım.. Merak etmeyin tüm incelikler isim için harcanmamış hikayenin kendisi de öyle.. Hatta o denli ince ki okurken içinizin kağıt kesikleriyle dolduğunu ve sızladığını hissediyorsunuz.. Öylesine genel geçer bir konu anlatılmış ki belki de biraz önce bahsettiğim o sızının nedeni de budur.. Kitapta en güçlü ama en savunmasız yanımız ele alınmış.. Kitap ilerledikçe savunmasız kaldığımız yetmezmiş gibi bir de çaresizlik ekleniyor ve bu gerçek bir çaresizlik, öyle insanların hayatlarını dramatize etmek için uydurdukları romantik çaresizliklerden değil.. Üstelik göz göre göre sürükleniyorsunuz bu çaresizliğe, bile bile kapılıyorsunuz.. Yani aslında kuşlar gerçek manada yavaş yavaş yasına uçuyorlar.. Sizi en çok etkileyen şeyse o kuşlarla birlikte sizin de uçtuğunuzu bilmeniz.. Bir kurgu olsa da işte bu gerçek sizi sarsan ve kitabı da hem bir buz kütlesine hem de sıcacık bir sobaya dönüştüren şey.. Acımasız ama bizim olduğu için de sıcacık.. İşin özü, Hasan Ali Toptaş insanlarımızı tüm doğallıklarıyla sayfalara akıtmış.. Tüm samimiyetleri, tüm güzellikleri ve o güzel topraklarda yaşayan insanlara has inanışları, alabildiğine masumiyetleri... Gerçeği masala kata kata, biraz roman biraz destan havasıyla öyle güzel kotarmış ki, vay be diyorsunuz, vay be.. 
Hasan Ali Toptaş 
Kuşlar Yasına Gider
