"Aşk, bir bedende iki kişi."
“Ey aşk...! bir mucize gerçekleştir şimdi
Şapkandan bir kumru havalansın
Bana öyle büyük ki bu kalp,
Gelsin yüreğime yuvalansın”
Kitabı okurken sımsıcak bir yürek buldum. Yaşam kavgasının molalarında, sıcacık bir poğaça, buğusu üstünde demli bir çay, sevgi ve vefayla beslenmiş hoş bir muhabbet, zifiri
"Herkes kendi hayat yolunda acılar çekip iyileşir."
İyileşir mi sahiden?
Her acının bir sonu var mı?
Ölüme gözü açık giden o kadar insan varken "iyileşmek" sözcüğüne ne kadar doğru diyebiliriz? Bazen iyileşemiyorsun. Alışmak da değil... Düpedüz yitirmek...
Yitirmek.
"Yakın birini ölüm sonucu kaybetmek."
Eser
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Şöylelemesine maviydi kör oldum
Taşlara gelince hamam taşlarına
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
Bu gün seninle birlikte geçireceğimiz son gün, canım kızım. Bir daha beni göremeyeceksin. Geriye mektuplar, şiirler, anılar ve içinde açacağım baba yadigarı bir boşluk bırakıyorum. Diğer çocuklar büyürken, sen yaşlanacaksın. Hepsinden erken başlayacaksın Sezen dinlemeye. Cemal Süreya canını okuyacak. Başkalarına da dokunacak o şiirler elbet ama sen okurken yutkunacaksın. "Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü, kör oldum. Yıkadılar, aldılar götürdüler. Babamdan unmazdım bunu kör oldum." Sevmeyi kaybetmekle bir tutacaksın. Ama iyi şeyler de olacak, kızım. Korkma. Hayatı daha derinden yaşayacaksın. Her anının hakkını vermeyi bilecek, hatalarına takılıp kalmayacaksın. Elimde olmadan gidiyorum. Umarım beni unutmazsın ama hatırlamak da canını çok acıtmaz umarım..Kitapları tabletlerden okumamaya çalış. Tozuna, kağıdına muhakkak değsin elin. İçinden hayır demek geldiğinde, evet deyip kolaya kaçma.
🎬Masumlar 🏢'ı