Matmazel
Kaybolduğumu biliyordum matmazel. Bunu çok iyi biliyordum. Sandalyeden doğruldum. Masanın altına sıkışan kâğıtları toplayıp, saatten habersiz kahveyi pişirdim. Yatağın ucunda bağdaş kurup sigaramı yaktım. Ruhumda kaynayan hüznün telvesinde kendimi aradım. Kaybolduğumu biliyordum matmazel. Biliyordum evrildiğimi; hayatlar devşirirken, kurgu değil
...havalı ama havada hayatlar... Pembe kurdeleli yalnızlıklar... Kendi hayatlarının gizli öznesi, eylemleri edilgen insanlar... Cümleler hep birinci tekil şahıslı. Geriye kalan herkes sonuncu tekil...
Sayfa 13Kitabı okudu
Unut fiilini çalmışlar ağzıma,
Kapının önü hep onlar.
Aklımı deniyorlar, sorgusuz sualsiz.
Unut diye, büyüt diye küçücük bir sesi.
Taşıyorum, taşınıyorum.
Olmadı gülersin, olmadı olmazsan bir süre.
Olur nasılsa sonra.
Hep, olmadı mı?
Günaydın bir yerler, ikinci hayatlar, yeniden doğmaya çabalamalar...
Savrulmuş bir günaydın bu...
Dağarcığımın darağacına astım
Sana söyleyemediğim cümlelerimi
Ve son dileğini yerine getiremedim.
Hoşça kalamadım.
Şimdi bana bütün hayatlar
Ölüm kadar eşanlamsızlar.
Sayfa 26Kitabı okudu
Ölümü hak eden hayatlar mı yaşıyoruz da hepimiz sırayla,tek tek ölüyoruz?
Sayfa 163Kitabı okudu
Ölümü hak eden hayatlar mı yaşıyoruz da hepimiz sırayla, tek tek ölüyoruz?