Stefan Zweig'in ilk defa bir eserini beğenmedim.
Kitabı okumaya başlar başlamaz sıkıldım, yarım bırakmamak için çok sabır ettim.
Kitabın konusunu hiç beğenmedim.(Bir yahudi kızdan ve ressamdan bahsetmiş.)
Çok fazla betimlemeler,benzetmeler mevcut.
Sadece kitabın adı güzel o kadar.
beğenmedim,tavsiye etmiyorum.
Bir solukta okunabilir,her duyguyu barındıran bir kitap, gayet akıcı, üslubu o kadar samimi ki...
konusu bakımından gerçek hayatlardan esinlenmiş gibi asla kurgusal izlenim vermiyor.
Aynı evde büyüyen süt kardeş olan iki çocuğun yıllar sonra hayatlarının kesiştiği...
Aslında dosttan öte aralarında kan bağının olması, ihanet ve gerçek sadakatin bedeli ilişkin bir roman.
Afganistan'ın savaş dönemlerinde yoksulluğun, hayat mücadelesinin, hüznün çok olduğu yer.
Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yok, tıpkı insanların var olup insanlığın olmadığı gibi..
Dünya'da adalet ve düzenin olmadığını bizlere bir kez daha anımsatan bi eser..
hiç gitmediğim sokakları hiç görmediğim caddeleri gezdim sanki kitap sayfalarının arasında .
Gayet güzel bir eserdi şiddetle tavsiye ederim.