Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Sıla Gökdal
Sıla Gökdal
@slagokdal
Nedir bizi yaşamaya zorlayan şey. Sevdiklerimiz, tutkularımız, ölüm korkusu?
Neden yaşadığımızı bilmiyoruz, nasıl yaşıyoruz onu da bilmiyoruz. Gerçekten de ölüme yaklaştığımızda mı artar yaşama isteğimiz. Herkes zaman zaman kaybeder yaşama isteğini. Başarısızlıklarımız, baskı altında yaşamaya çalışmamız, adaletine inanmadığımız bu dünya sürükler bizi bu hiçliğe. Kendini yeniden keşfetmek, bazen de şükretmek gerekir çıkış yolunu bulmak için. Bazen gerçekten bir şeye birine inanmak gerekir.
On gün boyunca bir salda yaşam ile ölüm arasında gidip gelen, yer yer zaman kavramını yitiren bir denizcinin, Gabrel García Márquez'in birinci kişi ağzından yazdığı büyülü gerçeklik hikayesi.
Márquez gazeteciliğini ve edebiyatçılığını buluşturduğu bu kitapta, öykünün öyküsünü de hikayeye başlamadan önce anlatmış. Bu kısımda Denizcinin kurtulduktan sonraki yaşamını, kapitalist sistemi, tüketici toplumu, reklamcılığı ve medyacılığı, insanların bu hikayeyi propaganda amaçlı nasıl kullandığını tüm çıplaklığıyla gözler önünde seriyor. Hikaye yazılırken anlaşılıyor ki geminin alabora olma sebebi çıkan fırtına değil iyi istiflenmemiş aşırı yük ve kaçak eşyalardı. Yani bir ihmal söz konusuydu, fakat ülkemizde de bir çok örneğini gördüğümüz gibi ihmallere göz yumanlar yerine sesini çıkarmaya çalışanlar cezalandırılıyor. Nitekim bu hikayenin sonunda denizci mesleğinden ayrılmaya zorlanıyor, hikayeyi yayımlayan gazete kapattırılıyor ve Márquez Paris'te yurt özlemi dolu bir sürgüne başlıyor.
Beraber büyüyen iki kuzen; Jèròme ve Alissa'nın aşkını konu alan bu kitap, Jéròme'nin anlatımı ile başlıyor ve Alissa'nın bıraktığı günlüğü ile son buluyor. Bu kavuşamayan ikili birbirlerini o kadar anlamıyorlar, aşklarına o kadar anlam yüklüyorlar ki duyguları ve düşünceleri arasında kaybolmaktan birbirlerini bulamıyorlar. Gerçekten gerek varmıydı diye düşündüm kitabı okurken. Jérôme aşkını erdem kavramıyla bağdaştırmışken, Alissa hem kendi aşkını hem Jérôme'nin ona koşulsuz bağlılığını İlahi aşk yolunda bir engel olarak görmektedir. Nitekim Alissa'nın hayatının son bulmasıyla, Jérôme'nin kalbi de yeni aşklara kapanır.
Yazarın öncelikle Alissa'nın duygularını bize açmamasının, Jérôme'nin kaybolmuşluğunu ve yüreğinin karmaşasını biz okuyucuların daha derinden anlamasına yardımcı olduğunu düşünüyorum. Alissa'nın günlüğünü okurken yazar araya girip, Jérôme'nin duygularını bize aktarma gereği bile duymamış çünkü Jérôme'yi bize öyle güzel anlattı ki Alissa'nın satırlarını okurken zaten Jérôme'nin düşüncelerinde kayboluyorduk.
Okur Takip Önerileri
Xu Sanguan hayatında ilk kez kendisi için kanını satacaktı, ama ilk defa satamamıştı kanını. Yaşlanmıştı artık altmış küsur yıldır hep ailesi için kanını satmıştı Xu Sanguan. Önce mecalini, sonra vücut ısısını, en son canını satma noktasına gelmişti ailesi için. Yu Hua'nın yalın anlatımından dolayı karakterleri tanımak ve onların iç dünyasını anlayabilmek epey zorlaşıyor, bu sebeple kitabın başlarında çok benimseyememiştim hikayeyi fakat devam ettikçe bir okyanusun üzerinden suya temas etmeden süzülüp geçmeye benzettim bu kitabı okumayı, derinlere dalmadan okyanusu bütünüyle görebiliyordunuz. Çok geç fark ettim; yazar yaşamı bir bütün olarak içine dalmadan, detaylara takılmadan görmemizi istediği için bu şekilde yalın bir anlatım, sadece duygularını öne çıkararak mantık dışı hareket eden karakterler kullanmış.
Oscar Wilde'den Seçme Hikayeler demek: trajedik bir son demektir. Devler, cüceler, hayaletler, sihirbazlar... Mistik olayların havada uçuştuğu her hikayede, Oscar Wilde değindiği acı gerçeklerle okuyucuyu ters köşe yapmayı ve hayata dair düşündürmeyi başarıyor. Baskının çok eski olması nedeniyle kitapta bir çok imla hatası görebilirsiniz fakat hiçbir şey Oscar Wilde'ın biçemini gölgeleyemiyor.
Maskesini indiren yazardan çarpıcı itiraflar.
Yazarın kendi iç hesaplaşmasını okuyoruz aslında. Etrafımızda kim bilir kaç maske var duygularını bastıran iç hesaplaşmaları olan. Maskelerimizi düşürebileceğimiz bir dünyada yaşasaydık, kabul görülmeyen duygular ve vahşi sapkınlıkların ortaya döküldüğü bir dünya. Evet hayat bir sahnedir ve maskelerimizi takıp rollerimizi oynamalıyız burada önemli nokta rollerimizi kendimizin seçiyor olmasıdır. Maskemizi ayna karşısında indirebilirsek şayet kendimizi tanır, hayatta oynayacağımız rolleri seçer ve maskemizi takabiliriz. Karakterin yaşama amacını yitirdiği ölmek istediği duygu da burada başlıyor aslında aynanın karşısında da çıkaramıyor maskesini bunun sonucunda ise dağıtılan rollerde kendisine yer bulamıyor...
