O kadar özledim ki . Sevgilisi olduğunu bilmesem gidip boynuna sarılıcam sımsıkı. O kadar ihtiyacım var ki ona. Bazen o kadar özlüyorum ki herşeyi , herkesi unutuyorum bir tek ona takılı kalıyorum. Kendime diyorum ki kendine gel o seni sevmiyor gururun sevginden önce gelir diyorum. Sonra bir kaç gün iyiyim onu görmeyince. Sonra yine görüyorum gözlerini , gamzesini özlediğimi fark ediyorum. Icime bir burukluk oturuyor , gitmiyor. Dokunsalar ağlayacağım. Bu öyle bir burukluk ki hiç gitmeyecek gibi , hiç bitmeyecek gibi özlüyorsun sesini bile özlüyorsun . Ama diyemiyorsun ki ben seni özledim. Kendini zorluyorsun sen kendini zorladıkça için paramparça oluyor . Kimse bilmiyor o bile . Çünkü o seni öyle sevmemişki senden sonra yeni ilişkilere yelken bile açabiliyor. Umrunda değilsin onun peki sen neden bu kadar üzüyorsun kendini diye soruyorum kendime . Evtt o sevmemiş olabilir ama ben sevdim şimdi ise zoruma gidiyor diyorum. Buna ne diye bilirsin ki yapacağın tek şey kalıyor onu özlediğini beli etmeden hayatına devam etmek .