Ahmed Arif Diyarbakırlı. Anadolu insanı ve mahpushane'de yatmış. Yaşanmışlıklarıni şiirine yansıtmış bir şair. Cemal SÜREYA 'nın dediği gibi
Van Gogh'un sarıları Hollanda toprağının baskın renklerini taşıyor, Aşık Veysel'in sesinde de Doğu Anadolu toprağının rengi,kıvamı, köy evlerinin içinden geçen arklar, yüzükoyun yatarak şu içen delikanlılar, genç kızlar vardı. Ahmet Arif'in şiirinde de anlattığı yerlerin, yapıtına koyduğu hayatın çok tutarlı bir bileşkesini görüyorum .
Yalnız bir şiir 1 sayfaya sığacakken neden 6 sayfaya yazılır onu anlamadım. Şiirin bütünlüğünü görememek hiç hoşuma gitmedi. 180 sayfalık kitap aslında 50 sayfa sayılır. Keşke 50 sayfa olsaydı da şiirler bir bütün hâlinde olsaydı daha keyifli olurdu.
